Islam House

Ang aklat na ito naglalaman ng kahulugan ng pagsamba at pamamaraan ng paglinis at ang kondisyon nito at ang pamamaraan ng pagdarasal ng Sugo salla Allahu Alayhi Wasallam Pagdarasal ng (Hajah).

Ang aklat naito ay sumasaklaw sa mga Napakakagandang Pangalan ni Allah sa Buhay ko na matagpuan sa Qur-an at mga Hadith ng Sugo Sallahu Alayhi Wasallam at ipinaliwanag ang lahat na pangalan ni Allah

Pinakamainam na Baon Tungo sa Araw na Patutunguhan, mga Gawain na hindi obligado, mula sa gabay ng pinakamainam na lingkod: Naglalaman ang Aklat na ito sa Dalawang Bahagi: Una: Mga Gawaing may Partikular na Benepisyo sa gumagawa nito sa mundo at sa Huling Araw Pangalawa: Mga Gawaing ang Pakinabang nito ay para sa gumawa nito at sa iba pa dito sa Mundo at sa Huling Araw.

Ito ay may dakilang kahalagahan sa pagitan ng Allah. Sinuman ang magsabi nito ng may katotohanan ay makapapasok sa Paraiso at sinumang magsabi nito nang walang katotohanan, ang kanyang kayamanan at dugo ay maliligtas dito lamang sa mundong ito, subali't ang kanyang huling pagsusulit ay sa Allah – ang Makapangyarihan. Ito ay isang pagpapahayag na may katiyakan na naglalaman ng ilang mga titik, na sadyang magaan sa dila subali't may kabigatan sa timbangan. Ito ay iniulat ni Ibn Hibbaan, gayundin ni Al-Haakim na nagsabing ito ay makatotohan [saheeh], mula kay Abu Sa'eed Al-Khudree [nawa'y kalugdan siya ng Allah], na ang Sugo(sas) ng Allah ay nagwika: "Si Moises ay nagsabi: O aking Panginoon! Turuan Mo po ako ng isang bagay kung papaano ako mananalangin at mag-aalaala sa Iyo. Ang Allah ay nagsabi: O Moises! Sambitin ang La Ilaaha Illalaah. Si Moises ay nagsabi: O aking Panginoon! Ang lahat ng iyong mga alipin ay nagsabi nito. Sinabing muli ng Allah: O Moises! Kung ang pitong mga kalangitan at ang lahat ng nasa loob nito, maliban sa Akin, at ang pitong mga kalupaan ay ilalagay sa isang timbangan, at ang La Ilaaha Illalaah ay ilalagay sa kabila, magkagayon, ang La Ilaaha Illalaah ay higit na matimbang kaysa sa lahat ng ito." (Ibn Hibbaan sa kanyang Saheeh [bilang 2324] at ni Al-Haakim sa Al-Mustadrak [1/528]) Ang hadeeth na ito ay nagpapatunay lamang na ang mga katagang La Ilaaha Illalaah ang pinakamainam na pag-aalaala sa Allah, na nabanggit din sa ibang hadeeth na iniulat ni 'Abdullah ibn Umar: "Ang pinakamainam na panalangin ay ang panalangin sa araw ng Arafat, at ang pinakamainam sa akin, o ng iba pang mga naunang mga Propeta sa akin, ay nagsabing: Walang ibang diyos na karapat-dapat sambahin maliban sa Allah, ang Nag-iisa, ng walang katambal. Sa Kanya lamang nauukol ang kamaharlikaan, at sa Kanya lamang nauukol ang lahat ng papuri, at Siya ay may kapangyarihan sa lahat ng bagay." (Hasan: Ang katotohanan ay napatunayan [p.12]) Ang iba pang karagdagang patunay kung saan ang bigat ng mga katagang ito [kalimah] sa timbangan sa Araw ng Paghuhukom ay matutunghayan sa ulat ni At-Tirmidhee at gayundin sa ulat nina An-Nasaa'ee at Al-Haakim na sinangayunan naman ni Muslim – mula kay Abdullah ibn 'Amr na sinabi ni Propeta Muhammad(sas): "Ang tao mula sa aking pamayanan [ummah] ay tatanungin sa harapan ng bawa't isa sa Araw ng Paghuhukom. Siyamnaput-siyam na talaan ang ipakikita sa kanya, bawa't talaang ito ay masasaksihan ng bawa't mata na maaaring umabot sa pagtanaw dito. Pagkatapos ay sasabihin: Itinatatwa mo ba ang alinman sa mga ito [ang iyong masasamang ginawa]? Kaya't ang tao ay sasagot: Hindi, O aking Panginoon. At muling sasabihin: Mayroon ka bang anumang dahilan o kaya'y anumang mabuting ginawa? Ang tao, na sa kanyang kalagayan ay tigib nang takot ay sasagot: Wala. At muling sasabihin: Bagkus, mayroon ka bang ilang mabubuting ginawa, at walang di-makatarungang bagay ang mangyayari sa kanya sa Araw na yaon. Kaya't ang (darangan [parcment]) ay ilalayo sa kanya, kapag mayroong nagpahayag ng La Ilaaha Illalaah at nagpahayag na si Muhammad ay Alipin at Sugo ng Allah. Ang tao ay magsasabi: O Panginoon, ano itong darangan kung ikukumpara doon sa mga talaan [scrolls]! Ito ay sasabihin sa kanya: Walang di-makatarungan ang maaaring mangyari sa iyo. At ang mga talaan ay ilalagay sa isang bahagi ng timbangan at ang darangan ay sa isa; ang mga talaan ay magiging magaan sa timbangan, samantalang ang darangan ay magiging mabigat." (Saheeh: Iniulat ni At-Tirmidhee [bilang 2641] mula kay Abdullah ibn 'Amr [nawa'y kalugdan siya ng Allah]. Ito ay pinatunayang Saheeh ni Sheihk Al-Albaanee sa As-Saheehah [bilang 135]) Katunayan, ang pagpapahayag na ito ay maraming taglay na kahalagahan [kalimah], ang ilan dito ay nabanggit ni Haafidh Ibn Rajab sa kanyang maikling salaysay na pinamagatang Kalimatul-Ikhlas. Tunghayan natin ang ilan sa mga nabanggit: · Ito ang gantimpalang makakamtan tungo sa Hardin ng Paraiso [Jannah] ng sinumang namatay na ang kanyang huling mga kataga ay La Ilaaha Illalaah. · Ito ang daan sa kaligtasan sa Apoy ng Impiyerno. · Ito ay mahalaga upang makamtan ang kapatawaran. · Ito ay naglilinis ng mga kasalanan. · Ito ay nagpapayabong ng pananampalataya [Eeman] na nakatanim sa puso. · Ito ay nakapag-aalis sa timbangan ng mga nakatalang kasalanan. · Ito ay nakatutulong upang malampasan ang anumang hadlang hanggang makarating sa harapan ng Allah – ang Ganap na Makapangyarihan. · Ito ay isang pagpapahayag [Kalimah] na sinumang magsabi ay itinatanghal ng Allah bilang isang makatotohanan. · Ito ang pinakamainam na mga kataga sa lahat ng sinabi ng mga Sugo. · Ito ang pinakamainam sa lahat ng uri ng pag-aalaala, ang pinakamainam sa lahat ng mga gawain at ang isa sa may pinakamaraming biyaya na nakalaan. · Ito ay katumbas ng pagpapalaya ng mga alipin. · Ito ay pananggalang laban kay Satanas. · Ito ay makatutulong upang maging ligtas mula sa mga kadiliman sa libingan at mula sa pangamba sa pagtitipon [Al-Hashr]. · Ito ay isang mapagkakakilanlan bilang palatandaan ng mga mananampalataya kapag sila ay bumangon mula sa kanilang mga libingan. Ang lahat ng walong tarangkahan sa Paraiso ay magbubukas sa mga nagpapahayag nito at sila ay makapapasok saan man nila naisin. Kahit na ang isang nagpahayag nito ay pansamanatalang nanatili sa Impiyerno sanhi ng kanyang kakulangan na mapunan ang ilan sa kanyang mga karapatan, may katiyakan na ang taong ito ay hahanguin mula rito. Ito ang mga pangunahing punto ni Ibn Rajab na nabanggit sa kanyang maikling salaysay tungkol sa kahalagahan ng pagpapayahag [Kalimah], na may sapat na patunay sa bawa't isa.

Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur’an 30:21: At isa sa Kanyang palatandaan (ayah) ay ito, na nilikha Niya mula sa inyong sarili ang (babae para) maging asawa upang sakaling inyong matagpuan ang katiwasayan (katahimikan) sa kanila. At Kanyang inilagay sa pagitan ninyo ang pagmamahal at awa. Katotohanan, sa mga ito, ay tunay na palatandaan para sa mga taong nag-iisip. Isa sa dakilang palatandaan ng Allah ay ang pagkakalikha sa babae bilang asawa ng lalaki upang sila (lalaki) ay magkaroon ng kaginhawahan, kapahingahan at magkaroon ng kasiyahan at pangangalaga mula sa isa't isa. Ang lalaki at babae ay kapwa nagkakaroon ng kaginhawahan, kasiyahan at pangangalaga mula sa isa’t isa. Ang asawang babae, ayon sa Islam, ay isa sa pangunahing haligi at pundasyon ng buong lipunan. Siya ang pangunahing pundasyon na kung saan itinatatag ang lslamikong tahanan. Ang Islam ay nagbibigay sa babae ang mga itinakdang karapatan at ipinag-uutos sa kanya na magsagawa ng mga itinakdang tungkulin katulad ng paglalahad sa mga sumusunod na pahina. Ang Mahar (Dote o handog) Ang Mahar (dote o handog) ay isang karapatan ng bawa’t babae bago ikasal. Ito ay isang handog na itinakda at ipinag-utos ng Islam. Ang kasunduan sa kasal ay hindi maaaring maging ganap maliban at hanggang ang Mahar ay hindi sinasang-ayunan. Ang Mahar ay hindi maaaring hindi isaalang-alang kahit na sang-ayunan ng ikakasal, hanggang hindi naisasagawa ang kasunduan sa Kasal. Ang babaing ikakasal ay may karapatan kung ano man ang kanyang gawin sa kanyang mga ari-arian pagkaraan ang kasunduan sa kasal ay natupad. Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur’an 4:4: Handugan ng Mahar ang babaing inyong pakakasalan ng mabuting puso, ngunit kung sa kanilang sariling kapasiyahan, isauli ang ilang bahagi nito sa iyo, tanggapin ito at tamasahin ito ng walang pangamba (sapagkat ginawang lehitimo ng Allah ito). Ang Mahar ay isa sa karapatan ng babae. Ang asawang lalaki ay hindi pinahihintulutang bawiing muli ang Mahar kung siya ay nagpasiyang magdiborsiyo. Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur’an 4:20-21: Kung naisin ninyong palitan ang inyong asawa ng isa at bigyan mo ang isa sa kanila ng isang Quintar (100 kg ng ginto) bilang Mahar, huwag ninyong bawiin itong muli. Kukuhanin ba ninyo ito ng may kamalian na walang karapatan at ng may hayag na kasalanan? At paano ninyong babawiin ito samantalang kayo ay nagkasama sa isa’t-isa. At sumang-ayon sila mula sa inyo ng isang matatag at matibay na kasunduan? Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi rin, Qur'an 4:19; O, kayong mananampalataya! Ipinagbabawal sa inyo ang manahin ang babae ng laban sa kanyang kalooban, at hindi kayo dapat makitungo sa kanila ng may kalupitan, na inyong babawiin ang ilang bahagi ng inyong ipinagkaloob maliban kung sila ay nagkasala ng pakiki-apid at mamuhay sa kanila (piling) ng may dangal. Kung hindi ninyo sila nais, maaaring hindi ninyo nais ang isang bagay at ang Allah ay nagbibigay mula dito ng isang dakila (nag-uumapaw) na buti. Ang talatang ito ay nagbibigay katiyakan sa karapatan ng babae katulad ng pagkakalarawan sa itaas. Ipinagbabawal at hindi ito pinahihintulutan na manahin ang mga babae ng laban sa kanilang kalooban. Ating inilarawan sa mga naunang ang mga Arabo sa panahon bago dumating ang Islamikong Lipunan ay laging minamana ang kababaihan. Kung ang asawang lalaki ay namatay na mayroong mga anak na lalaki sa mga unang pag-aasawa, ang nabalong babae ay mamanahin ng nakatatandang anak sa unang pag-aasawa o kung hindi naman ay ipamimigay ang biyuda sa ibang lalaki. O kaya ay pinagbabawalang mag-asawang muli ito. Sa Qur'an, ipinagbabawal ng Allah, Ta'ala, sa lalaki na pagmalupitan ang asawa sa pamamagitan ng pagbibigay ng pasakit, pang-aapi at pagpapasan ng mabibigat na gawain, pang-iinsulto, pananakit at paggasta ng kanyang yaman, pagpigil sa kanya na lumabas ng bahay. Ipinahihintulot ng lslamikong batas at aral na patawan ng lalaki ang babae ng parusa kung ang babae ay nagpapakita ng kahalayan o kalaswaan at nagdudulot ng kahihiyan sa lipunan. Ang isang babaing nangangalunya o gumagawa ng kalaswaan ay maaaring pakitunguhan ng malupit sa pamamagitan ng pagbawi ng kanyang mahar. Pagkaraan nito, siya ay maaaring idiborsiyo. Ang Allah, Ta'ala, ay nag-utos na ang asawang lalaki ay dapat mamuhay ng marangal kasama ng asawang babae. Ang lalaki ay dapat magsalita ng may kabaitan at gumawa ng magagandang bagay sa kanyang asawa. Ang lalaki ay dapat magbihis ng disente katulad ng pagnananais niyang maayos na pagbibihis ng kanyang asawa. Ang,Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang pinakamabuti sa inyong mga nananampalataya ay silang may mabuting asal. Ang pinakamabuti sa mga lalaki ay silang mababait sa kanilang mga asawa. (Tirmidhi.) Ang Sugo ng Allah (sas) ayon sa pagsasalaysay ay laging maayos, kaaya-aya at mabait sa lahat. Siya ay nakikipaglaro at nagbibirong maayos at malinis sa kanyang pamilya. Si Imam Ahmad ay nagsalaysay tungkol sa Sugo ng Allah (sas) na nagsabi: Ang lahat ng laro na maaaring laruin ng isang lalaki ay walang kabuluhan at ito’y pag-aksaya ng oras maliban sa tatlong bagay: pagsasanay ng palaso, pangangabayo at pakikipagkatuwaan sa kanyang asawa. Ang tatlong bagay na ito ay lehitimo at makatotohanan. (Tirmidhi.) Ang Sugo ng Allah (sas) ay gumugugol ng salapi sa kanyang pamilya sa abot ng kanyang makakayanan. Siya (sas) ay kilala sa disenteng paglalaro at pagbibiro. Si Aisha (raa), ang ina ng mga mananampalataya ay nagsalaysay: Ang Sugo ng Allah ay nakipaghabulan sa akin at tinalo ko siya bago ako tumanda at bumigat... pagkaraan noon, nang ako ay may edad na at mabigat, siya ay nakipaghabulan muli sa akin at siya ay nanalo. Ang Sugo ng Allah ay nagsabi sa akin pagkaraang siya ay manalo, ‘Ang pagkapanalo ko sa iyo ay binubuo ng pagkakapanalo mo. (Imam Ahmad) Kung siya ay nasa bahay, ang Sugo ng Allah (sas) ay nakikipag-usap sa kanyang pamilya, sinasamahan niya ang mga ito at nagpapakita sa kanila ng kabaitan bago matulog at pagkaraang magdasal sa gabi. Ang Allah, Ta’ala, ay nagsabi, Qur’an 33:21; Katotohanan, nasa katauhan ng Sugo ng Allah ang isang huwaran na dapat pamarisan ng mga naniniwala sa Allah at sa Kabilang Buhay at nag-aalaala tuwina sa Allah. Kayat ang Sugo ng Allah (sas) ay siyang huwaran (at halimbawa) para sundin ng mga Muslim sa lahat ng kanyang gawain, pansarili man o pampubliko. Ang Katarungan, Ang Pagkakapantay-pantay Ito ay ipinatutupad lalo na sa mga lalaking mayroong higit sa isang asawa. Ang isang lalaki na mayroong higit sa isang asawa ay nararapat na pantay at makatarungan sa lahat ng kanyang mga asawa at dapat na pakitunguhan ng pantay tungkol sa pagpapakain, pagbibigay ng damit at panahon. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Sinumang may dalawang asawa at hindi nagbigay ng pantay na pakikitungo ay darating sa Araw ng Paghuhukom na paralitiko ang isang bahagi ng katawan. (Tirmidhi.) Ang Paggugol (Paggasta) Ang asawang lalaki ay dapat na gumasta mula sa kanyang kinikita at yaman para sa kanyang asawa. Siya ay nararapat na magbigay ng maayos na pamamahay, pang-araw-araw na pangangailangan katulad ng pagkain, damit at anumang gamit sa pamamahay. Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur'an 65:7: Hayaang ang mayamang lalaki ay gumastos ayon sa kanyang kakayahan at ang lalaking mahirap ay gumastos ayon sa ipinagkaloob ng Allah sa kanya. Hindi nagbibigay pahirap ang Allah sa kaninumang tao ng higit sa anumang Kanyang ipinagkaloob sa kanya. Ang Allah ay nagbibigay ng ginhawa pagkaraan ng kahirapan. Si Hakim bin Muawiyah Al Qushairee ay nagsalaysay tungkol sa kanyang ama: Ako ay nagtanong sa Sugo ng Allah (sas), ‘Ano ang karapatan ng isang babae sa kanyang asawa?’, Siya ay sumagot, Ang kanyang karapatan ay pakainin siya katulad ng pagpapakain sa iyong sarili, bihisan siya katulad ng pamimihis mo sa iyong sarili, huwag mo siyang saktan sa mukha, huwag gumamit ng masasakit na salita at huwag mong iwanan sa higaan kapalit ng ibang lugar maliban sa tahanan. (Ibn Hibban at Abu Dawood.) Samakatuwid, kung ang mayamang lalaki ay hindi gumagastos para sa kanyang pamilya at ang asawang babae ay nakakakuha ng bahagi ng kanyang yaman kahit hindi nito nalalaman, siya (ang asawang babae) ay maaaring kumuha ng sapat na panggastos sa pangangailangan niya at ng kanyang mga anak. Ang pasiyang ito ay batay sa isang insidenteng naganap sa buhay ni Hind bint Utbah na lumapit sa Sugo ng Allah (sas) at dumaraing tungkol sa kanyang asawang si Abu Sufyan; Ang aking asawa ay kuripot at ayaw na gumastos sa akin at sa aming mga anak. Ang Sugo ng Allah (sas) ay sumagot, Kumuha ka ng anumang makasasapat sa iyo at sa iyong mga anak. (Al- Bukhari at Muslim) Kung ang asawang lalaki ay may suliraning pananalapi at hindi niya kayang tuparin ang pangangailangang pananalapi ng kanyang pamilya o kung iniwan niya ang kanyang asawa sa mahabang panahon at nasaktan ito ng dahil sa pagkakalayo niya, ang babae ay may karapatang magsampa ng kairaingan sa korte upang ipawalang saysay ang kasal nila. Ito ay batay sa Hadith na isinalaysay ni Abu Hurayrah. Ang Sugo ng Allah (sas) ay tinanong kung sakaling ang asawang lalaki ay walang sapat na pananalapi upang mabigyang kasiyahan ang pangangailangan ng kanyang asawa, ano ang dapat gawin tungkol sa ganitong pag-aasawa? Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang ganitong pag-aasawa ay dapat ipawalang saysay sa pamamagitan ng paghihiwalay ng lalaki at ng kanyang asawa. Ang Islam ay nagpapayo sa kalalakihan na pakitunguhan ang kanyang mga asawa ng kabaitan at pagmamahal. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang isang may ganap na pananampatataya ay yaong may mabuting asal. Ang pinakamabuti sa inyo ay silang mabait sa kanilang mga asawa. (Tirmidhi) Hindi kinalimutan ng Islam ang karapatan ng mga babae sa larangan ng damdamin at kaisipan. Marami pang karapatan bukod sa materyal na karapatan para sa babae. Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa pangkaisipan at emosyonal na karapatan ng babae: Ang mga babae ay nararapat pangalagaan mula sa mga masasamang tao. Sila ay hindi dapat ilantad sa mga pook na malalaswa tulad ng night clubs, disco at iba pa. Ang Allah, Ta’ala, ay nagsabi, Qur’an 66:6; O, kayong nananampala, ilayo ang inyong sarili at ng inyong mga pamilya sa sa Apoy (Impiyemo) na ang panggatong ay mga tao at bato na binabantayan ng mga angel na malulupit at mahihigpit. Na hindi sumusuway sa Kautusang tinatanggap mula sa Allah, at ginagawa kung anong ipinag-uutos. Ang mga babae ay nararapat turuan ng mga mabubuti at kapaki-pakinabang na bagay. Ang lahat ng kanilang mga lihim at pagkukulang ay nararapat itago. Ang mga pansariling gawain ay hindi dapat ipamalita kaninuman maging sa kanilang mga malalapit na kaibigan. Anumang ginagawang pribado ng lalaki sa kanyang asawa ay hindi dapat ibunyag kaninuman. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang isa sa pinakamasamang tao sa paningin ng Allah sa Araw ng Paghuhukom ay silang mga asawang lalaki at babae na ibinubunyang ang mga pribadong gawain nila sa ibang tao. (Muslim.) Ang Pagdaan ng Gabi at ang Pagsasakatuparan ng pangangailangang Seksuwal Ang isa sa karapatan ng Babae sa Islam na binibigyan ng kahalagahan ay ang pagsasakatuparan ng seksuwal na obligasyon mula sa kanyang asawa. Ito ay upang mabigyang katiyakan ang kasiyahan nito at makaiwas ang asawang babae sa mga nakakahiyang gawain na ipinagbabwal ng Allah. Sa katotohanan, ang Islam ay nagbabawal sa asawang lalaki na ibuhos ang lahat ng panahon sa (nawafil- mga salah na kusang loob (hindi obligadong salah)]) pagdarasal at pag-aayuno kung ito ay nakakahadlang sa pag-aasikaso at likas na pangangailangan ng kanyang asawa. Si Salman Al Farsi (raa) ay nagsalaysay ng ganito: Aking dinalaw si Abu Darda, pagdating ko sa kanila, ako ay binati ng kanyang asawa na nakasuot ng karaniwang pambahay na damit. Nang makita ko ang kanyang kasuotan tinanong ko siya kung bakit nakasuot siya ng simple at karaniwang damit at hindi damit na makasisiya sa kanyang asawa. Ang babae ay sumagot: Ang iyong kapatid ay walang interes sa anupamang bagay dito sa mundo. Ginugugol ang gabi sa pagdarasal at sa araw naman ay ang pag-aayuno. Nang dumating si Abu Darda, binigyan nito ng pagkain at si Salman ay nagsabi, "Bakit hindi ka sumalo sa akin.” Si Abu Darda ay sumagot, "ako ay nag-aayuno." Si Salman ay nagsabi, "ako ay nangako sa Allah na lisanin mo ang pag-aayuno at kumaing kasalo ko." Si Abu Darda ay kumain. Lumipas ang gabing kasama ni Salman si Abu Darda. Tumindig si Abu Darda upang mag-alay ng dasal. Pinigil siya ni Salman at siya ay nagsabing, "Ang iyong katawan ay may karapatan sa iyo, ang iyong Panginoon ay may karapatan sa iyo at ang iyong pamilya ay may karapatan sa iyo. Mag-ayuno sa ilang mga araw at huwag mag-ayuno sa ibang araw, lumapit ka sa iyong asawa at bigyan mo ng katuparan ang kanyang likas na pangangailangan. Ibigay ang karapatan ng ibang tao." Sa pagsapit ng madaling araw, pinahintulutan ni Salman si Abu Darda na tumayo at magdasal. Kapwa sila nagdasal at tumungo sa Masjid para sa Salatul Fajr. Pagkaraan ng Dasal, si Abu Darda ay lumapit sa Propeta ng Allah (sas) at nagsabi kung ano ang ginawa at sinabi sa kanya ni Salman. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagpatunay, 'Sinabi ni Salman ang katotohanan” (Al-Bukhari) Ang mga sumusunod ay ilan sa mga karapatan ng asawang babae ayon sa Islam: Ang asawang lalaki ay hindi dapat maglakbay at lumayo sa tahanan ng higit sa anim na buwan. Ang asawang babae, batay sa kanyang likas na katangian, ay maaaring hayaan ang pagkakalayo ng kanyang asawa ng higit sa anim na buwan o maaari din siyang magsabi sa kanyang asawa na umuwi bago ang takdang panahong ito. Ang asawang lalaki ay hindi dapat tumanggi sa pakiusap ng kanyang asawa maliban kung ito ay may matibay at matatag na dahilan. Ang asawang lalaki ay hindi dapat magpasiya sa anumang sa ngalan ng asawang babae. At hindi siya dapat makialam sa anumang pananalaping gawain ng asawang babae maliban kung ito ay bigyan ng pahintulot. Ang asawang lalaki ay walang karapatangkuhanin ang ari-arian ng asawa ng walang pahintulot. Ang asawang lalaki ay dapat kumunsulta sa kanyang asawa tungkol sa malalaking pampamilyang kapasiyahan, sa mga gawain ng mga anak at pinagkaisang mga gawain. Hindi makatuwiran na diktahan ng lalaki ang lahat ng kasambahay at hindi makinig sa payo o opinyon ng kanyang asawa. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagbigay na isang praktikal na halimbawa noong Araw ng Pakikipagkasunduan ng Hudaibiyah (Peace Treaty of Hudaibiyah) nang siya ay nag-utos sa kanyang mga kasamahan na ahitin ang kanilang mga anit at alisin ang kanilang Haj/Umra na damit-lhram, ngunit sila ay napakabagal at hindi nila minadali ang pagsasagawa nito. Si Umm Salamah (raa), na asawa ng Sugo ng Allah (sas) ay nagbigay ng payo na mauna itong gawin at lumabas upang makita ng kanyang kasamahan. Sinunod ng Sugo ng Allah (sas) ang suhestiyon ng kanyang asawa. Kapagdaka'y nakita ng mga kasamahan niya ito at sila ay dali-daling isinagawa ang ipinag-uutos sa kanila. Ang asawang lalaki ay dapat iwasan ang pagsubaybay sa maliit na pagkakamali na nagawa ng kanyang asawa. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang asawang lalaki ay hindi dapat dumating ng huli sa gabi mula sa paglalakbay ng walang maayos na paghahabilin. (Al-Bukhari at Muslim.) Ang asawang lalaki ay dapat na maging mabait, maasikaso at mapagbigay sa kanyang asawa. Siya ay dapat maging matapat, magalang, matiisin at dapat isa-alang-alang ang kanyang likas na pagkatao. Ang asawang lalaki ay dapat magpakita ng pagmamahal, tunay na pangangalaga sa kanyang asawa. Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur'an 4:19: O, kayong mananampalataya! Ipinagbabawal sa inyong manahin ang babae laban sa kanyang kalooban, at hindi kayo dapat makitungo sa kanila ng may kalupitan, na inyong babawiin ang ilang bahagi ng mahar na inyong ipinagkaloob maliban kung sila ay nagkasala ng pakiki-apid at mamuhay sa kanila (piling) ng may dangal. Kung hindi ninyo nais sila, maaaring hindi ninyo nais ang isang bagay at ang Allah ay nagbibigay mula dito ng isang dakila (nag-uumapaw) na kabutihan. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang isang nananampalataya ay hindi dapat magpahayag ng pag-ayaw sa kanyang nananampalatayang asawa. Maaaring mayroong bagay na hindi nais ang lalaking asawa ngunit katiyakan na mayroong din pagnanais sa ibang katangian nito. (Muslim) Ang Pangangalaga ng Islam Para sa Babae Bilang lsang Ina Ang Qur'an ay nagbigay pansin sa karapatan ng babae bilang ina ng tahanan. Ang Allah, Ta'ala, ay nagsabi, Qur'an 17:23; Ang inyong Panginoon ay nag-utos na wala kayong dapat sambahin maliban sa Kanya. At maging masunurin, mabait at mapagmahal sa inyong mga magulang. Kung ang isa sa kanila o kapwa sila ay nasa katandaan, huwag magsalita sa kanila ng masakit na salita o daing o walang paggalang o pagsigaw sa kanila. Bagkus sila ay igalang. Ang Allah, Ta'ala, sa bersikulong ito ay inilagay ang Kanyang karapatan kasunod ng karapatan ng magulang sa anak. Ito ay nagpapatunay lamang ng kahalagahan ng magulang sa Islam. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang paraiso ay nasa paanan ng Ina. (Ang Hadith na ito ay isinalaysay ni Al Nasaiee at Ibn Majah ng ganito: lsang tao ang lumapit kay Propeta Muhammad (sas) at nagsabi: O, Propeta ng Allah, ako ay naglalayong sumama sa Jihad. Ako po ay naparito upang humingi ng payo. Ang Propeta ay nagtanong, Mayroon ka pa bang (buhay) na ina? Ang lalaki ay sumagot na, Opo. Ang Propeta ay nagsabi: Huwag mong iwan ang iyong ina. Ang Paraiso ay nasa kanyang paanan.") Ito ay nagpapahiwatig na ang, pagmamahal, pag-aasikaso at paglilingkod sa ina ay isang paraan upang makamit ang kasiyahan ng Allah at ang paraan tungo sa Paraiso na siyang pangako Niya sa mga matutuwid na Muslim. Ang mga ina, bago ang ama ay una na dapat bigyan ng kabaitan, pangangalaga at magandang pakikitungo. Si Abu Hurayrah (raa) ay nagsalaysay: Isang lalaki ang lumapit sa Sugo ng Allah at nagtanong, O Propeta ng Allah, sino ang unang dapat kong pagsilbihan at pangalagaan? Ang Sugo ng Allah (sas) ay sumagot; Ang iyong Ina. Ang lalaki ay muling nagtanong, Sino ang sumunod sa kanya? Ang Sugo ng Allah ay sumagot; Ang iyong Ina. Ang lalaki ay nagtanong muli, Sino ang sumunod?, Ang iyong Ina. Ang lalaki ay muling nagtanong, Sino ang sumunod sa kanya? Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang iyong Ama. (Al-Bukhari at Muslim.) Ang Hadith na ito ay nagpapahiwatig lamang na ang ina ay nakahihigit ng tatlong ulit sa karapatan kaysa sa ama. Ito ay ipinagkaloob ng Islam sa ina dahil sa pagsasaalang-alang sa kahirapang dinaranas ng ina sa ibat-ibang antas ng buhay mula sa panganganak, pagsilang, pangangalaga at pagpapalaki ng mga anak. Habang ang bata ay nasa sinapupunan, ang ina ay tunay na nagtitiis ng siyam na buwan. At sa pagsilang ng bata, ang ina ay nagpapasuso sa anak, nagpupuyat sa gabi para sa pag-aasikaso ng kanyang anak. Ang Qur'an 31:14, ay naglarawan ng ganito: At Aming ipinag-utos sa tao na maging masunurin (maasikaso) at mabait sa kanyang mga magulang. Ang kanyang ina ay nagtiis sa pagpapasan sa kahinaan at kahirapan. Ang pagpapasuso ay dalawang taon. Magpasalamat sa Akin at sa iyong mga magulang. At sa Akin ang inyong pagbabalik. Ang mga ina samakatuwid ay binigyan ng nakahihigit na pagpapahalaga kaysa sa mga ama at sa kaninuman sa ganitong bagay. Na ang tao ay dapat bigyan ng higit na kabaitan, pag-aasikaso, pagmamahal, pagsunod at pagtulong ang ina. Ang mga magulang, ayon sa Islamikong aral at prinsipiyo, ay nararapat sundin, igalang hanggang hindi sila nag-uutos sa kanilang mga anak na sumuway sa kanilang Panginoon, ang Allah, Ta'ala. Kung ang magulang ay mag-utos sa kanilang mga anak na gumawa ng mga bagay ng pagsuway sa Allah, Ta’ala, sa anumang uri, sila (magulang) ay hindi dapat sundin, sa Qur'an 31:15; At kung ang mga magulang ay mag-utos sa inyo na sumamba kayo sa iba bukod sa Akin, huwag ninyo silang sundin ngunit pakitunguhan sila, dito sa mundo ng may kabaitan at sumunod sa landas ng sinumang nagbalik-loob (nagsisi) at tumalima sa Akin. At sa Akin ang inyong pagbabalik at Aking sasabihin sa inyo kung ano ang inyong ginawa sa buong buhay ninyo. Ang pag-aasikaso at pagmamahal sa magulang lalo na sa kanilang katandaan ay higit kaysa sa pagsasagawa ng Jihad. Hanggat hindi puwersahan ang makilahok sa Jihad, ang pag-aasikaso sa magulang ay dapat bigyan ng higit na pansin. Si Ibn Mas'ud (raa) ay nagsabi Tinanong ko ang Sugo ng Allah, Ano ang gawaing ikasisiyang higit ng Allah? Ang Sugo ng Allah ay nagsabi; Ang pagiging mabait, maasikaso, magalang sa inyong mga magulang. Ano ang sumunod dito? Ang Sugo ng Allah (sas) ay sumagot; Ang pakikipaglaban (Jihad). (Al-Bukhari at Muslim.) Si Abdullah bin Amr bin Al Aas (raa) ay nagsalaysay na: May isang lalaki ang lumapit sa Sugo ng Allah at nagsabi; O, Propeta ng Allah, aking ibibigay ang pakikipagkasundo sa pamamagitan ng paglikas (hijrah) at pakikipaglaban (Jihad) na ang tanging layunin ko ay magkaroon ng gantimpala mula sa Allah. Nang siya ay narinig ng Sugo ng Allah (sas) kanya itong tinanong, Buhay pa ba ang iyong mga magulang? Ang tao ay sumagot, O Propeta ng Allah, Sila ay buhay pa. Ang Sugo ng Allah ay nagsabi, Kung ang kasiyahan at gantimpala ng Allah ang iyong hinahanap, bumalik ka sa iyong mga magulang at tiyakin mo na ang gagawin mo ang pinakamahusay, para asikasuhin sila, alagaan sila, lalo na sa panahon ng kanilang katandaan. (Al-Bukhari at Muslim.) Ang mga magulang ay nararapat igalang, sundin at bigyan ng salaping panustos ng kanilang mga anak kahit na sila ay hindi Muslim hanggang hindi sila nag-uutos sa kanilang mga anak na anumang gawang pagsuway sa Allah, Ta'ala. Si Asma, ang anak na babae ni Abu Bakr (raa) ay nagsabi: Ang aking ina, na isang pagano ay dumalaw sa akin. Ako ay nagpunta sa Sugo ng Allah (sas) at humingi ng payo kung ano ang aking dapat gawin tungkol sa pagkakadalaw ng aking ina sa kabila ng katotohanan na ang aking ina ay nagkakaroon ng interes sa Islam. Akin ba siyang pakikitunguhan (na may kabaitan at bibigyan ng salapi?) Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Oo, dapat na ikaw ay maging mabait sa kanya (at bigyan ng salapi bilang pangangalaga sa kanya kahit na siya ay isang pagano). Ang isang anak ay nararapat na tumulong at magbigay ng pangangalaga sa kanilang mga magulang sa iba't-ibang gawain sa pang araw-araw. Ang Sugo ng Allah (sas), ay nagsusulsi, ng kanyang sariling damit, inaayos ang sariling sapatos at tumutulong sa kanyang pamilya. Ang katotohanan pa nito, si Aisha (raa), minsan ay tinanong ng iba. Ano ang palagiang ginagawa ng Sugo ng Allah (sas) habang siya ay nasa bahay? Si Aisha (raa) ay sumagot: Ang Sugo ng Allah (sas) ay laging naglilingkod at tumutulong sa gawaing bahay, ngunit kung kanyang marinig ang tawag ng Salah, siya ay dali–daling umaalis ng bahay. Ang kabutihan, kabaitan, pagsunod at pangangalaga sa pangangailangan ng magulang, sa katotohanan, ay higit na bibigyan ng pagsasaalang-alang kaysa sa ibang uri ng ibadah (pagsamba). Ito ay batay sa isang Hadith na isinalaysay ni Abu Hurayrah na nagsabing; Wala na maliban sa tatlong sanggol ang nagsalita habang sila ay nasa duyan: Ang una ay si Hesus, anak ni Maria (as). Ganito ang kasaysayan ; Nang si Maria ay nagsilang kay Hesus, ang kanyang mga kababayan ay nagparatang (at nagbintang) na siya ay masamang babae. Hindi nila matanggap na siya (Maria) ay manganak sa pagkadalaga sa dahilang wala silang alam na asawa nito. Ang angkan ni Maria ay kilala bilang mga banal at mabuting angkan. Iginagalang ang kanilang lahi. Walang ibinigay na paliwanag si Maria bagkus kanyang itinuro ang batang sanggol na si Hesus na nasa duyan. Nang itinuro ni Maria ang sanggol na si Hesus, ang mga tao ay nagsabi ‘Paano makapagsasalita ang isang batang paslit na nasa duyan?’ Ang sanggol na si Hesus ay himalang nagsalita at siyang nagpatunay at nagpaliwanag sa naging katayuan ng kanyang ina: Sa Qur’an (19: 29-32) ay nagpahayag tungkol sa sinabi ni Hesus nang siya ay nasa duyan pa lamang: At kanyang (Maria) itinuro. At sila (mga tao) ay nagsabi: Paano makapagsasalita ang isang sanggol na nasa duyan? Siya (Hesus) ay nagsalita: Katotohanan! ako ay alipin ng Allah, ipinagkaloob sa akin ang Kasulatan at ginawa Niya akong isang Propeta. At ako ay Kanyang pinagpala saan man ako naroroon at ipinag-utos sa akin ang pagdarasal, at pagkakawanggawa (Zakah) habang ako ay nabubuhay. At naging masunurin sa aking Ina... Ang ikalawa ay isang Israelita sa panahon ni Juraij. Si Juraij ay isang hermitanyo na nag-iisang namuhay sa isang selda at inilaan ang kanyang panahon sa pagdarasal at pagsamba sa Allah. Isang araw, ang ina ni Juraij ay humingi ng tulong sa kanya habang siya ay nagdarasal. Siya (Juraij) ay nagsabi: O, Allah, ako ay nalilito kung sino ang dapat kong bigyan ng pagsasaalang-alang, ang aking pagdarasal o ang aking ina? lpinagpatuloy niya ang kanyang pagdarasal at tinalikdan niya ang pagsusumamo ng kanyang ina. Nang makita niya ito, ang kanyang ina ay umalis. Kinaumagahan, ganito rin ang pagsusumamo ng kanyang ina at patuloy pa ring nagdarasal si Juraij at hindi binigyang pansin ang ina. Nang sumunod pang araw, tinawag siyang muli ng kaniyang ina at humihingi ng tulong katulad ng naunang dalawang araw. Hindi rin binigyang pansin ito ni Juraij. Nang makita nito, ang ina ay nagsabi: O, Allah, itulot ninyo na bago mamatay si Juraij, naway makatagpo siya ng babaing nagbibili ng aliw. Ang mga Israelitas ay humahanga sa pamamaraan ng pagsamba, pagdarasal at pag-iisa ni Juraij. Noong panahong yaon, may isang maganda at kaakit-akit na babaing nagbibili ng aliw ang nagbigay ng suhestiyon sa mga Israelitas. Kung nais ninyo, aakitin ko si Juraij at hahayaan ko siyang umibig sa akin at gumawa ng pangangalunya. Ang babaing ito ay umalis na may layuning isagawa ang balakin. Ginawa niya ang lahat upang mahulog sa tukso si Juraij ngunit siya ay nabigo. Gayunpaman, nilapitan niya ang isang pastol na malapit sa tirahan ni Juraij at ipinagkaloob ang kanyang sarili. Siya ay nabuntis. Matapos ng panganganak, inakusahan niya si Juraij bilang ama ng kanyang anak. Ang mga Israelitas ay sumugod sa tirahan ni Juraij at ito ay pinagtabuyan, sinira ang bahay at siya ay sinaktan. Si Juraij ay nagtanong kung bakit siya nilapastangan ng mga ito. Sila (mga Israelitas) ay nagsabi: Ikaw ay nangalunya sa isang babaing nagbibili ng aliw at ito ay nagkaanak mula sa iyo samantalang ikaw ay nagkukunwaring isang makadiyos na tao. Si Juraij ay nagsabi: Maaari ba ninyong dalhin sa akin ang sanggol at hayaan ninyo akong mag-alay ng dasal upang patunayan ko sa inyo na hindi ako ang ama ng batang yan. Pinahintulutan ng mga Israelitas na magdasal si Juraij at dinala ang sanggol. Nang matapos ang pagdarasal niya, siya ay lumapit sa sanggol at tinanong ito: Sino ang iyong tunay na ama? Ang sanggol na nasa duyan ay nagsalita; Ang aking ama ay yaong pastol. Nang marinig ang pagpapahayag ng sanggol, niyakap ng mga Israelitas si Juraij at humingi ng kapatawaran at nagsabing: Dapat ba naming ipagpatayo kang muli ng tirahan mo na yari sa ginto? Siya ay sumagot; Hindi, ngunit ipagpatayo ninyo ako ng yari sa lupa katulad noong dati. At sila ay gumawa. Ang ikatlo ay isang sanggol na sumususo sa ina nang ang isang kabalyero na nakasuot ng maringal na damit at nakasakay sa magandang kabayo. Ang nagpapasusong ina ay nagsabi: O, Allah, gawin mo pong katulad ng kabalyerong ito ang aking anak na lalaki. Nang marinig ng sanggol ito, siya ay huminto sa pagsuso at nagsabi habang nakatingin ito sa sundalo. O, Allah, huwag Mo po akong gawin katulad ng kabalyero ito. Pagkaraan nito, siya ay muling sumuso sa ina. Pagkaraan nito nadaanan ng ina at sanggol ang isang alipin na sinasaktan ng kanyang amo at pinagbibintangang nangalunya at nagnakaw. Ang alipin ay nagsabi: 'O, Allah, sapat na po kayo sa akin at Kayo ang aking Tagapagtanggol.’ Ang ina ay nagsabi: O, Allah, huwag ninyong itulot na matulad ang anak ko sa aliping ito. Nang marinig ito ng sanggol, siya ay huminto sa pagsuso at nagsabi: O, Allah, gawin mo po akong katulad ng babaing ito. Nang marinig ng ina, siya ay nagsabi, O, anak, ano bang nangyari sa iyo? Isang magandang bihis na kabalyero na nakasakay sa magandang kabayo, makapangyarihan at hinangad kong maging katulad ka niya, ikaw ay tumanggi. Nang nadaanan natin ang isang alipin na sinasaktan ng kanyang amo at dinidisiplina ng dahil sa pangangalunya at pagnanakaw, at hiniling ko sa Allah na huwag kang matulad sa aliping yaon ngunit tinanggihan mo rin ang aking dalangin. Ang sanggol ay nagsalita: O, aking ina, yaong kabalyero ay isang mabagsik at masama. Samakatuwid, dinalangin ko sa Allah na huwag akong gawing katulad niya. At yaon namang alipin na pinagbibintangan, siya ay hindi tunay na nangalunya at nagnakaw. Kaya, nagsumamo ako sa Allah na gawin akong inosente at malinis na katulad niya. (Al-Bukhari at Muslim.) Nagbigay babala ang Islam laban sa pagsuway sa mga magulang, sa di-pagbibigay galang at di-pagbibigay ng salaping panustos. Si Abu Bakrah (raa) ay nagsalaysay na ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Ang kaparusahan sa makamundong kasalanan ay maaaring ipagpaliban hanggang sa Araw ng paghuhukom maliban sa kasalanan ng mga anak sa kanilang mga magulang. Ang kaparusahan sa kasalanang ito ay dapat itakda sa panahon ng tao (habang buhay pa ito sa mundo) at hindi ipagpaliban hanggang sa huli. (Al Hakim) Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi rin: Katotohanan, ipinagbawal ng Allah ang pagsuway sa inyong ina, pagpigil sa mga tao mula sa kanilang mga karapatan at ang paghiling sa tao ng anumang hindi nararapat. Ipinagbabawal din sa inyo ang paglilibing ng buhay sa inyong mga anak (sanggol) na babae. Hindi rin Niya nais sa inyo kung sabihin ninyo ng; Ang ibang tao ay nagsasabi ng ganito at ganito. Ipinagbabawal din sa inyo na laging humihingi sa ibang tao at ang pagtatanong sa lahat ng bagay na nakikita at ang paglulustay ng inyong yaman ng walang katuturan. (Al-Bukhari at Muslim.) Ipinaliwanag din ng Sugo ng Allah (sas) ang pagiging mabuti at mabait sa magulang bilang pangunahing bagay para sa pagsasakatuparan ng dalangin at dasal ng tao sa buong buhay niya. Si Ibn Omar (raa) ay nagsalaysay na ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: Tatlong tao noong unang panahon ay lumakad upang mangalakal (magnegosyo). Nang sumapit ang gabi, sila ay natulog sa isang yungib na nasa ilalim ng bundok. Nang sila ay pumasok sa loob, bigla itong napinid at nasarhan ang pintuan. Sila ay nag-usap at napagkaisahan na walang paraang makalalabas maliban sa pagsasagawa ng dasal at dalangin (pagsusumamo). Kailangan humingi tayo ng tulong sa Allah batay sa pinakamabuting bagay na ating ginawa sa buong buhay natin. Ang unang tao ay nagsabi: O, Allah, ako po ay mayroong matatanda ng magulang na inuuna kong bigyan ng anumang bagay na makakain o maiinom bago pa man ang aking asawa at mga anak. Isang araw ako ay naglakbay ng malayo sa paghahanap ng pagkain para sa aking mga hayop at ako ay dumating sa bahay ng huli. Pagdating ko, natagpuan ko ang aking magulang na natutulog. Aking ginatasan ang tupa upang ibigay sa aking mga magulang para sa kanilang hapunan ngunit ayaw kong gisingin sila upang uminom. Subalit hindi ko ibinigay ito sa aking asawa at anak. Nanatili akong nakatayo na tangan ang gatas habang hinihintay ko silang magising. Sa pagsapit ng bukang-liwayway, sila ay nagising na sa oras namang yaon, ang aking mga anak ay nasa aking paanan at umiiyak para sa gatas. Sa ganoon ding oras, sila ay nagising at aking ibinigay sa kanila ang gatas. O, Allah, kung inyong nalalaman na ito ay aking ginawa ng dahil sa Inyo, nagsusumamo ako na iligtas ninyo kami mula sa sakuna na pinagdurusahan namin. Kapag daka'y ang bato ay naalis ng kaunti sa lagusan ng yungib ngunit hindi kasya ang isang tao upang makalabas. Ang ikalawang tao ay nagsabi: O, Allah, ako ay may pinsang babae mula sa panig ng aking ama na pinakamamahal ko siya sa lahat. Nais kong makipagtalik sa kanya ngunit siya ay tumanggi. Minsan, siya ay nagkaroon ng suliranin sa pananalapi. Siya ay lumapit sa akin at humingi ng tulong. Binigyan ko siya ng isang daan at dalawampung gintong dinar upang pagbigyan niya ako sa aking kahilingan. Nang dahil sa kanyang pangangailangan at mahirap na kalagayan, siya ay pumayag. Nang nais ko ng simulan ang pakikipagtalik, siya ay nagsabi O, aking pinsan, matakot ka sa Allah. Huwag mong alisin ang aking pagka-birhen maliban sa ilalim ng batas (kasal). Nang marinig ko ito, ako ay tumayo at hindi ko siya ginalaw bagamat siya ay pinakamamahal ko sa lahat ng babae. Hindi ko kinuhang muli ang mga gintong dinar. Makaraan nito, itinaas niya ang kanyang kamay sa langit at nagsabi. O, Allah, kung inyong nalalaman na ito ay aking ginawa ng dahil sa Inyong kasiyahan, ako po ay nagsusumamo na alisin ang kahirapang aming dinaranas. Alisin mo po ang bato mula sa pintuan ng yungib. Muli, ang bato ay gumalaw ng maliit na distansiya, masikip pa rin na hindi maaaring makalabas ang tao mula sa yungib. Ang ikatlong tao ay nagsabi ng ganito, O, Allah, batid ninyo na noong ako ay may mga manggagawa at sa pagsapit ng hapon, aking binabayaran ang mga ito maliban sa isa na umalis na hindi nakuha ang kanyang sahod. Kaya, aking inimpok ang kanyang sahod at inilagay sa aking negosyo. Ang salaping nauukol sa manggagawang ito ay umunlad. Minsan, pagkaraan ng maraming taon, ang manggagawang ito ay bumalik at nagtatanong tungkol sa kanyang sahod. Itinuro ko sa kanya ang malalaking kawan ng tupa, baka, kamelyo, mga alipin at katulong at sinabi ko sa kanya: Lahat ng iyong nakikita ay sa iyo! Yan ang sahod mo na utang ko sa iyo. Ang dukhang manggagawa ay nabigla at sinabi, "Nakikiusap ako sa iyo na huwag mo akong biruin (paglaruan) at pagtawanan. Ang hinihiling ko lamang sa iyo ay isang araw na sahod? Ako ay sumagot, Hindi kita pinagtatawanan o pinaglalaruan o binibiro. Ito ay sa iyong lahat. Pagkaraan ng pagsasalaysay nito, itinataas ang kanyang kamay sa langit at nagsabi: O, Allah, kung nagawa ko yaon para sa Inyong kasiyahan, nagsusumamo ako na alisin Mo po ang paghihirap na ito na aming pinagdurusahan. Pagkaraan nito, ang bato ay dahan-dahang naalis mula sa pintuan ng yungib at ang tatlong magkakasama ay humayong papalabas muli. (Al-Bukhari at Muslim.) Sa aral ng Islam, isinasaalang-alang din ang kasiyahan ng magulang, ang pagiging mabait, mabuti, mapagpaumanhin, magalang at mapangalaga sa kanila bilang isa sa mga bagay na nakapag-aalis ng mga kasalanan sa mundong ito. Isinalaysay ni Abdullah Ibn Omar (raa) na nagsabi: Isang tao ang lumapit sa Sugo ng Allah (sas) at nagsabi: O, Propeta! ako ay nakagawa ng malaking kasalanan. Palagay mo ba ay makapagsisisi ako sa Allah mula rito? Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagtanong: Buhay pa ba ang iyong Ina? Ang tao ay sumagot ng, ‘hindi’. Ang Sugo ng Allah ay nagpatuloy sa pagtatanong; Mayroon ka pa bang buhay na tiyahin (mula sa angkan ng iyong ina)? Ang lalaki ay tumango ng, Oo. Ang Sugo ng Allah ay nagsabi sa kanya: Maging mabait, mapangalaga, matulungin, mabuti at maging magalang sa kanya (Tirmidhi). Ayon sa Islam, ang katayuan ng isang tiyahin ay katulad ng katayuan ng isang ina. Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi rin na: Ang kapatid na babae ng iyong ina ay may kahalintulad na katayuan ng isang ina. (Al-Bukhari at Muslim.) Ipinag-uutos ng Islam na ang karapatan ng mga magulang ay nararapat na igalang at kiIalanin kahit na pagkaraang mamatay ito. Si Malik Ibn Rabee'ah (raa) ay nagsalaysay ng ganito: Habang kami ay nakaupo sa tabi ng Sugo ng Allah (sas), isang tao mula sa tribo ng Bani Salamah ang lumapit sa kanya at nagtanong: ‘O, Sugo ng Allah, ang aking mga magulang ay namatay na. Mayroon pa ba akong tungkulin na dapat panatilihin at tuparin bilang karapatan nila pagkaraang sila ay mamatay?’ Ang Sugo ng Allah ay nagsabi: "Tunay na mayroon, kailangang panatilihin mo ang pagdarasal at panalangin para sa kapakanan nila, lagi kang humingi ng kapatawaran para sa kanila, tuparin ang anumang pangako na kanilang iniwan sa iba, maging magalang, mabait, mabuti sa kanilang mga naging kaibigan at panatilihin mo ang magandang ugnayan sa iyong mga kamag-anakan bilang patunay sa pagmamahal na iniuukol mo sa iyong mga magulang.” (Dawood at Ibn Majah) Lahat ng paglalahad at paglalarawan tungkol sa karapatan ng mga magulang ay malawak na alituntunin lamang batay sa mga pangunahin at mahahalagang karapatan nila, lalo na sa panig ng isang ina. Mayroon pang ibang mga karapatan ang mga magulang na hindi namin binanggit.

Ang paniniwala (at pananalig) na ang Allah(swt) ay Tanging Nag-iisang Diyos, maliban sa Kanya ay wala ng iba, ang Tanging Panginoong Makapangyarihan (As-Samadh) hindi Siya ipinanganak at hindi rin siya nagkaanak. Walang ibang dapat sambahin maliban sa Kanya. Sinuman ang nag-alay ng anumang gawang pagsamba bukod sa Allah(swt) ay tinataguriang isang Kafir (walang pananampalataya). Ang Ibadah (pagsamba) ay isang kahulugan na sumasaklaw sa lahat ng bagay na minamahal ng Allah(swt) sa salita man o sa gawa katulad ng limang haligi ng Islam, pagdalangin o pagdulog sa Kanya, pag-asa ng Kanyang Awa, pagkatakot sa Kanya, pagtitiwala sa Kanya, pagtupad sa mga pangako at panata at iba pang uri ng pagsamba. Ako ay nananalig na ang Allah(swt), ay malayo sa anumang kakulangan, at Siya(swt) ay Ganap sa lahat ng Katangiang Kanyang iniakibat o itinaguri sa Kanyang Sarili o itinaguri sa Kanya ni Propeta Muhammad. At Siya(swt) ay tinawag sa mga Banal na Pangalan na Kanyang ipinangalan sa Kanyang Sarili at Kanyang itinuro sa Kanyang Huling Sugo at Propeta na si Muhammad(sas). Ang Magagandang Pangalan at Ganap (Kasukdulang Antas) na Katangian ay tunay at makatotohanan at hindi ito mga talinhaga. Ang mga katangian ng Allah(swt) na kinabibilangan ng pagpapaimbabaw Niya(swt) sa Kanyang Trono, ay nangangahulugan na, Siya ay pumaimbabaw sa Trono na hindi binigyan ng paghahambing, pagkakatulad o pagkakahawig sa kaninumang nilikha. Ang Allah(swt) ay nagsabi: “Ang Mahabagin (Allah) ay pumaibabaw sa Kanyang Trono.” (Qur'an 20:5) Karagdagan nito, ang Salita ng Allah(swt) ay walang hanggan at hindi nalilikha na binibigkas sa iba’t ibang pagkakataon. Isinalaysay ng mga naunang mabubuting paham na Muslim na ang Allah(swt) ay ganap sa Katangiang Pananalita at Siya(swt) ay nagsasalita kung kailan Niya(swt) naisin. Sa Kanyang salita- itong Banal na Qur’an na narinig ng Anghel Jibril(as) mula sa Kanyang Panginoon ay tuwiran na walang namagitan at ipinanaog kay Propeta Muhammad(sas), sa titik at kahulugan para sa pagsasakatuparan ng lahat ng pagsamba at ito ay walang maitutulad (Ang Qur'an ay naglalaman ng mga Salita ng Allah(swt) na hindi matutularan ng sino pa man. Ang mga paganong Arabo ay hindi nakagawa ng kahit isang talatang katulad ng talata ng Banal na Qur'an.). Sa madaling salita, ang Banal na Qur’an ay hindi salita ng Anghel Jibril(as) o kaya ni Propeta Muhammadr kundi ito ay Salita ng Nag-iisang Diyos- ang Allah(swt) na Kanyang binigkas sa titik at tinig. Binigkas Niya(swt) ang Banal na Qur’an sa titik at tinig tulad ng pagkabigkas Niya(swt) ng salita nang panahong kausap Niya(swt) si Propeta Moises, nang ang huli ay lumapit sa isang puno: þ “Katotohanan, Ako ang iyong Panginoon. Kaya, iyong hubarin ang iyong sapatos; sapagka't ikaw ay nasa banal na lambak ng Tuwa.” (Qur'an 20:12) Maging sa Araw ng Pagkabuhay na muli, tatawagin ng Allah(swt) ang lahat ng Kanyang alipin (tao) sa isang tinig na mapakikinggan sa kalayuan at sa malapitan na nagsasabing: “Ako ang Hari. Ako ang Tagapagsingil.” Sa ganito ring paraan, ang Allah(swt) ay magsasalita sa Kanyang mga Sugo o Anghel o kahit kaninumang Kanyang naising makausap o di kaya ibaba sa kanila ang Kanyang mga Aklat ng Kapahayagan na naglalaman ng Kanyang mga Salita sapagka't ang Banal na Katangian Niya sa pananalita ay katulad din ng mga Katangian Niya(swt) na hindi nalilikha (uncreated). Katotohanan din na ang Allah(swt), Luwalhati sa Kanya, ay mayroon ding Katangian ng Pagmamahal, Kasiyahan, Pagkasuklam o Pagkamuhi, Pagbaba o Pagpanaog, Pagbibigay buhay at kamatayan, ang Kasiyahan Niya sa Kanyang aliping (taong) nagbabalik loob at nagsisi ng kasalanan at ang Allah(swt) na ganap na malayo sa anumang kakulangan, ay matatanaw ng mga mananampalataya at nananalig sa Kanya sa Araw ng Paghuhukom sa kanilang sariling mga mata. Ang mga Katangiang ito ay hindi mga talinhaga kundi tunay na totoo tulad ng pagpapatunay ng Banal na Qur’an at Sunnah. Ang Allah(swt) ay nagsabi: “Sabihin: Siya ang Allah, ay Tanging Nag-iisa. Ang (Allah ay) As-Samadh. Hindi Siya ipinanganak at hindi nagkaanak. At sa Kanya ay walang makatutulad (at makapapantay). (Qur'an112:1-4) Ito ang matatag na batayang aming pinanghahawakan at ibinabantayog bilang tanda ng pagsunod sa Allah, ang pagbibigay galang sa Kanyang mga Pangalan at Katangian na hindi mababanaag ang anumang pagkakahalintulad, pagkakahawig sa paggalang na angkop lamang sa kaninumang tao. Ang Allah (swt) ay nagsabi rin: }“…Walang anumang bagay ang katulad Niya; at Siya ang Lubos na Nakaririnig, ang Lubos na Nakakikita.” (Qur'an 42:11) Kami ay sumasaksi na si Muhammad(sas) ay Kanyang Alipin at Sugo sa sangkatauhan at maging sa mga Jinn, at siya ay nagpalaganap ng mensahe ng Islam. Binigyan niya ng katuparan ang kanyang tungkulin na ipinagkatiwala sa kanya, pinatnubayan niya ang kanyang mamamayan (Ummah) na may katapatan at nanatiling nakikipaglaban para sa Landas ng Allah hanggang binigyang kaganapan ng Allah(swt) ang relihiyong Islam sa pamamagitan niya. Ang Allah(swt) ay nagsabi mula sa Banal na Qur’an: “… Sa araw ng ito, Aking binigyang ganap ang inyong relihiyon para sa inyo, at Aking binuo para sa inyo ang lahat ng pagpapala, at pinili Ko ang Islam bilang inyong Deen (relihiyon at panuntunan ng buhay).” (Qur'an 5:3) At pagkaraan nito, binawian siya ng buhay ng Allah(swt) at pinagkaloob sa kanya ang pinakamataas na kalagayan sa Paraiso. Ang Sugo ng Allah(swt) ay lumisan sa mundong ito at maging sa kanyang mga mamamayan ay lilisan din. Walang sinuman ang magkakaroon ng ganap na pananamplataya (Iman) hanggang ang kanyang mga pagnanasa, adhikain ay hindi umaayon sa mensahe na pinalaganap ni Propeta Muhammad(sas) at hangga't hindi niya minamahal si Propeta Muhammad(sas) nang higit sa kanyang sarili, sa kanyang mga anak at sa lahat ng sangkatauhan. Ang pagmamahal sa Sugo ng Allah(swt) ay isang pagpapahiwatig ng pagsunod sa kanyang mga kautusan, ang paniniwala sa kanyang mga pahayag at pag-iwas sa lahat ng kanyang ipinagbabawal. Ito ay nangangahulugan din ng pagsamba sa Allah(swt) sa paraang kanyang ipinag-utos at sinang-ayunan. Ang Sugo ng Allah(sas) ay hindi dapat itaas, o bigyan ng labis na papuri nang higit sa antas na ipinagkaloob sa kanya ng Allah sa pamamagitan ng pagdalangin sa kanya o paghingi ng tulong mula sa kanya. Ang Sugo ng Allah(sas) ay nagsabi: “Ang (diwa ng) dalangin ay pagsamba.” (Abu Dawood at Tirmidhi) At sinabi rin niya: “Katotohanan, Hindi ako ang dapat hingan ng tulong; (kundi) sa Allah (kayo magsikhay ng tulong), Siya ang Nag-iisang dapat hingan ng tulong (o pagdamay).” Ang paghingi ng tulong mula sa Sugo ng Allah(sas) o kahit kaninumang mabuting tao ay katumbas ng (kasalanang) Shirk, isang gawang politeismo. Gayundin, ang pagdalangin sa iba bukod sa Allah(swt) upang makatanggap ng mga biyaya o makapag-alis ng mga masasama sa pamamagitan ng mga ito, pag-alay ng mga hayop para sa kanila, ay nagpapahiwatig ng pagbibigay katambal sa Allah(swt) kahit na ito ay kinabibilangan ng mga litanya o dasal. Ang mga ito ay itinuturing bilang isang uri ng Shirk at isang dahilan upang mapaligaw sa tamang landas. Ang mga gawaing ito ay walang mga batayan mula sa Allah(swt). Ang Allah(swt) ay nagsugo ng mga Propeta upang maiwasan at alisin ang ugat ng idolatriya at linisin ang puso mula sa kasalanang ito. Walang lakas at kapangyarihan maliban sa Allah(sas), ang Kataas-taasan, ang Dakila. Kami ay naniniwala (at nananalig) na ang mga Anghel at ang mga Banal na Kasulatan ay totoo, ang mga Propeta ay totoo, ang Pagkabuhay na muli pagkaraan ng kamatayan ay totoo. Ang Paraiso ay totoo at ang Impiyerno ay totoo. Kami ay naniniwala rin na ang Timbangan (Ito ang Timbangan na siyang batayan ng pagsusuri ng masama at mabuting gawa ng tao sa Araw ng Paghuhukom) ay totoo, at ang Hawdh (ay isang ilog ng Sugo ng Allahr. Ito ang ilog na kung saan ang mga mabubuting mananampalataya ay pagkakalooban ng inumin sa Araw ng Paghuhukom. Ito ay tinatawag ding “Al Kawthar”) ng Propeta Muhammad(sas) ay totoo; sinuman ang uminom mula rito ay hindi makararanas ng pagkauhaw. Subali’t pagkakaitan mula rito ang mga Apostates (nagtakwil at tumalikod sa Islam pagkaraang nilang yakapin ito) at ang mga taong nagsagawa ng mga pagbabago sa relihiyon (Bi'daah). Kami ay naniniwala sa Qadar (kinahinatnan o kapalaran) maging mabuti o masama. Kami ay naniniwala na ang pamamagitan ni Propeta Muhammad(sas) at maging ang lahat ng mga Propeta at mga mabubuting tao ay totoo nguni't ito ay magaganap lamang kung pahintulutan ng Allah(swt). Siya ay nagsabi mula sa Banal na Qur’an: “… Sino ang makapamamagitan sa Kanya maliban Kanyang pahintulutan?…” (Qur'an 2:255) At Siya (Allah(swt)) ay nagsabi rin : “…‘Hindi sila makapamamagitan malibang siya ay kinalulugdan Niya …” (Qur'an 21:28) At ating Propeta(sas) ang siyang unang tagapamagitan at siya ang una na ang pamamagitan (intercession) ay tatanggapin. Mayroong natatanging pamamagitan na siya lamang ang pagkakalooban. Ang una rito ay ang tinatawag na Maqam Al Mahmoud o ang tinatawag na “Pinagkakapuring Antas” na ninanais din ng ibang mga Propeta at Sugo. Ang ikalawa ay ang pamamagitan (intercession) upang iahon ang kanyang tagasunod mula sa Impiyerno. Ang ikatlo ay ang pamamagitan ng pagpapalaya at pag-ahon ng kanyang mga tagasunod mula sa Impiyerno at ang pagpasok sa Paraiso pagkaraang sila ay maging malinis at mapatawad. Kami ay naniniwala na ang pinakamabuting henerasyon ay ang henerasyon ni Propeta Muhammad(sas) na naniwala sa kanya (i.e. ang kanyang mga kasamahan). At pagkaraan ay yaong mga sumunod sa kanila nang buong katapatan. Si Propeta Muhammad(sas) ay nagsabi: “Ang pinakamabuting henerasyon ay ang aking henerasyon, pagkaraan ay ang kanilang mga tagasunod, pagkaraan ay ang mga sumunod naman sa kanila.” Kami ay nananampalataya (at nananalig) na ang pinakamahusay (pinakamabuti) na salita ay ang Salita ng Allah(swt), ang pinakamabuting patnubay ay ang patnubay ni Propeta Muhammad(sas), na ang pinakamasamang bagay ay ang mga pagbabago sa gawaing pangrelihiyon, at ang bawa't pagbabago ay (tanda ng) pagkaligaw. Kung hindi lamang sa pangamba ng kahabaan nitong pagpapaliwanag, mailalarawan namin ang mga patunay ng bawa't katanungan mula sa Banal na Qur’an at Sunnah ni Propeta Muhammad(sas) at maging sa mga pinagkaisang pasiya (Ijma) ng mga naunang mabubuti at paham na Muslim. Nawa’y patnubayan tayo ng Makapangyarihang Allah(swt) sa tuwid na landas sa lahat ng ating mga gawa at salita. Nawa'y pangalagaan tayo mula sa mga pagsubok na nakapagpapaligaw, maging lantad man o nakakubli. Tayo ay dumalangin sa Allah(swt) na ipagkaloob sa atin ang katatagan sa pagsunod sa Islam at tulutan Niyang(swt) tayo ay mamatay sa kalagayang Islam. Nawa’y ang kapayapaan at pagpapala ng Allah(swt) ay ipagkaloob Niya(swt) sa ating minamahal na Propeta Muhammad(sas) at sa kanyang pamilya.

Sa panahon ng mga dantaon ng mga krusada, ang lahat ng uri ng paninirang puri ay isinagawa laban sa Propetang si Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan). Subalit sa pagdatal ng makabagong panahon na tinampukan ng pangrelihiyong pagsang-ayon at kalayaan ng isipan, dito’y nagkaroon ng malaking pagbabago sa pagtuklas ng mga kanluraning manunulat sa kanilang paglalarawan ng kanyang buhay at pag-uugali. Ang mga pananaw ng mga di-Muslim na iskolar tungkol sa Propetang si Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan), na ibinigay sa hulihan nito, ay nagbibigay katarungan sa ganitong kuru-kuro. Subali't ang Kanluran ay nararapat pa rin na humakbang ng pasulong upang matuklasan nila ang pinakamalaking katotohanan tungkol kay Muhammad at ito ay ang kanyang pagiging lantay at huling Propeta ng Allah para sa buong sangkatauhan. Subali't sa kabila ng lahat ng kanyang layunin at kapaliwanagan (Islam), ay hindi pa nagkaroon ng matapat at makabuluhang pagtatangka ang Kanluran upang maunawaan ang pagka-Propeta ni Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan). Tunay ngang pambihira na ang mga nagliliwanag na mga papuring iginawad sa kanya dahilan sa kanyang integridad at mga naisagawa, subali't ang kanyang pag-aangkin bilang isang Propeta ng Allah ay tinalikdan ng hayagan at di hayagan. Dito nga ay kinakailangan ang paghahanap ng puso at pagbabalik-aral ng tinatawag na mga ‘layon’ ay nararapat. Ang mga sumusunod na nagliliwanag na mga katotohanan mula sa pamumuhay ni Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) ay inilathala upang mapadali ang isang walang kinikilingan, batay sa katotohanan, at makatuturang pasya tungkol sa kanyang pagka-Propeta. Hanggang sa gulang na apatnapu, si Muhammad ay di kinikilala bilang isang mambabatas, mangangaral o bilang isang mananalumpati. Kailanman ay di siya natunghayang nakikiisang-usapan tungkol sa mga prinsipyo ng pisika, kagandahang loob, pulitika, pangangalakal o panglipunan. Walang pasubali na siya ay nagtataglay ng pambihirang pag-uugali, nakalulugod na pagkilos at may mataas na pagkatao. Gayunpaman, ay walang masasabi sa kanyang pagiging kamangha-mangha o isang pangunahing kaangkinan na kagila-gilalas na magbibigay pag-asa sa mga tao na may napipintong bagay na pambihira at mahimagsik na nalalaan sa kanya sa hinaharap. Subalit nang lumabas siya mula sa Yungib (HIRA) ng may bagong mensahe, siya ay ganap na nagpanibagong bihis. Mangyayari nga kaya sa gayong tao na may kaangkinang katangian tulad sa itaas ang di kaginsa-ginsa ay naging ‘impostor’ at nagpamarali na siya ay Propeta ng Allah at nag-aanyaya sa lahat ng pagkapoot ng kanyang pamayanan? Maaaring maitanong sa anong kadahilanan na siya’y nagdurusa sa lahat ng gayong pagpapakasakit? Ang kanyang pamayanan ay nag-alok na tanggapin siya bilang kanilang Hari at ialay na lahat sa kanya ang mga yaman sa lupa sa kanyang paanan, itigil lamang niya ang pangangaral ng kanyang relihiyon. Subalit pinili niya na tanggihan ang lahat ng nakatutuksong alok at mag-isa siyang nagpatuloy sa pangangaral ng kanyang relihiyon sa harap ng lahat ng uri ng mga pag-aglahi at kalahatang paninikis, gayun din naman ang pananalakay sa kanya ng kanyang pamayanan. Hindi ba na ang tanging pag-aalay sa Allah at ang kanyang matibay na layunin na maiparating ang mensahe ng Allah at ang kanyang matiim na pananalig na di magtatagal ang Islam ang tanging mamamayaning daan para sa lahat ng sangkatauhan, na nakatindig siya na tila isang bundok sa harap ng lahat ng mga pagsalangsang at pagsasangkutan na mailigpit siya? Bukod pa rito, kung ang kanyang pagdatal ay upang gumawa at makatunggali ang mga Kristiyano at ang mga Hudyo, bakit niya iniutos na manalig kay Hesukristo at Moises at sa ibang mga Propeta ng Allah (sumakanila nawa ang kapayapaan), na isa sa pinakapunong pangangailangan ng pananampalataya na kung wala nito, ang sino man ay di maaaring maging Muslim? Hindi ba na di mapapasubaliang katibayan ng kanyang pagka-Propeta na sa kabila ng kanyang pagiging isang mangmang, nakapamuhay siya ng normal at matahimik sa loob ng apatnapung taon; nang magpasimula siyang mangaral ng kanyang mensahe, ang lahat ng Arabia ay napatindig ng may pangangamba at panggigilalas at napamangha sa kanyang kagila-gilalas na pananalumpati at pananalita. Tunay ngang walang makakapantay na ang lahat ng mga pulutong ng mga manunulang Arabe, mangangaral at mananalumpati na may mataas na katangian ay nangabigong lahat na maipakita ang maihahalintulad sa kanya. Bukod pa sa lahat ng mga ito, paano siya maaaring makapagsaysay ng lahat ng mga katotohanan na may pang-agham na kalikasan na napapalaman sa Qur’an na walang sinumang tao ang maaaring makagawa sa panahong yaon. At ang panghuli ngunit hindi kapos, bakit siya namuhay ng may pagpapakasakit kahit na pagkaraang makapagtamo siya ng kapangyarihan at kapamahalaan? Magnilay-nilay na lamang sa mga salitang kanyang binitawan habang siya’y nasa bingit ng kamatayan: “Kami na pamayanan ng mga Propeta ay di namamana. Kung anuman ang aming iwanan ay para sa kawanggawa.” Bilang isang bagay ng katotohanan, si Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan) ang panghuli sa sagka sa kawil ng mga Propeta na isinugo sa iba’t-ibang mga lupain at mga panahon sapul pa sa pinakasimula ng buhay ng tao sa daigdig na ito. Kung kadakilaan ng layunin, kakaramputan ng panustos at katanyagan ng kinalabasan ang siyang tatlong pamantayan ng katalinuhan ng tao, sino kaya ang makapangangahas na maghalintulad ng sino mang dakilang tao kay Muhammad sa makabagong kasaysayan? Ang pinakatanyag na mga lalaki ay nakalikha ng mga sandata, mga batas at mga kaharian lamang. Sila’y nakapagtatag, kung mayroon mang ganap ng hindi hihigit pa sa mga materyal na kapangyarihan na malimit na gumuguho sa harap ng kanilang paningin. Ang taong ito’y hindi lamang nakapagpagalaw ng mga sundalong sandatahan, nakapagsagawa ng mga batas, mga kaharian, pamayanan at pampamilyang may kapamahalaan bagkus ay laksang tao sa ikatlong bahagi nang noon ay napapamuhayang mundo; at tangi pa roon, ginalaw niya ang mga dalanginan, ang mga diyos, ang mga relihiyon, ang mga pananampalataya at mga kaluluwa… Ang kanyang katiyagaan sa pagwawagi, sa kanyang ambisyon, na ganap na nalalaan sa isang layunin at hindi sa anupaman ay naghahangad ng isang kaharian; ang kanyang walang humpay na pananalangin, ang kanyang mahimalang pakikipag-ugnay sa Diyos, ang kanyang kamatayan at ang kanyang pananagumpay sa kabila ng kanyang kamatayan; ang lahat ng ito ay nagpapatunay hindi ng pagbabalatkayo kundi ng matatag na pagsalungat na nagbigay sa kanya ng lakas upang maibalik muli ang wastong pananampalataya. Ang wastong pananampalatayang ito ay nahahati sa dalawa, ang Kaisahan ng Diyos at imateryalidad ng Diyos; ang una ay nagsasaysay kung ano ang hindi Diyos; ang isa ay nagtatakwil sa mga huwad na diyos sa pamamagitan ng espada, ang isa pa ay nagpapasimula ng kaisipan sa pamamagitan ng mga salita. Siya ay pilosopo, mananalumpati, apostol, tagapagsagawa ng batas, mandirigma, manlulupig ng mga kaisipan, tagapagpanibagong bihis ng katotohanang pananampalataya, ng isang paraan ng pananampalatayang walang mga larawan; ang nagtatag ng dalawang pangmundong kaharian at ng isang pang-ispiritwal na kaharian, ito ay si Muhammad. Kung isasaalang-alang ang lahat ng pamantayan upang ang kadakilaan ng tao ay ating masukat, maitatanong nga natin, mayroon pa ba kayang tao ang hihigit pa kaysa kanya? - Lamartine, Histoire de la Turquie, Paris 1854, Vol. 11, pp. 276-277. Hindi ang pagpapalaganap kundi ang kapanatilian ng kanyang relihiyon ang pinag-uukulan ng aming pagkamangha; ang dati ring dalisay at lantay na impresyon na iniukit niya sa Makkah at Madina ay nananatili, pagkaraan ng mga rebolusyon ng ikalabindalawang dantaon ng mga Indian, ng Aprikano at Turkong nagsiyakap sa Qur’an… Ang mga Muhammedan ay pantay-pantay na nakapagwagi sa tukso na mapanghina ang layon ng kanilang pananampalataya at debosyon sa antas ng mga pandama at imahinasyon ng tao. “Ako ay nananampalataya sa Nag-iisang Diyos at si Muhammad ang Sugo ng Diyos.” ay ang payak at di nababahirang pagsasaysay ng Islam. Ang katalinuhang larawan ng Diyos ay hindi kailanman ibinaba ng anumang hayag na idolo; ang karangalan ng mga propeta ay hindi kailanman lumabag sa sukatan ng makatao; at ang kanyang buhay na mabuting pag-uugali ay nakapigil sa may pasasalamat na pagpapahalaga ng kanyang mga tagasunod ng ayon sa nasasakop ng pang-unawa at relihiyon. - Edward Gibbon and Simon Ocklay, History of the Saracen Empire, London 1870, p. 54. Siya ay naging Cesar at Papa na magkasama; subali't siya ay naging Papa ng walang pagpapakita o pag-aangkin bilang papa (sa Roma), bilang Cesar na walang mga pulutong ni Cesar, na walang nakahimpil na sandatahan, na walang tagapananggalang, na walang palasyo, na walang takdang pinagkakakitaan; kung mayroon man ang kahit sino mang tao na magkaroon ng karapatang magpahayag na siya ay pinatnubayan ng maka-Diyos na katumpakan, siya ay si Muhammad, sapagkat siya ay nanangan ng lahat ng kapangyarihan na wala ang mga instrumento nito gayundin ang pang-aalay nito. - Bosworth Smith, Mohammad & Mohammadanism, London 1874, p. 92. Magiging kataka-taka sa sinuman na nag-aral ng buhay at pag-uugali ng dakilang Propeta ng Diyos, na nakababatid kung papaano siya nagturo at namuhay, ang makadama nga ng anupamang bagay maliban sa mataas na paggalang sa ganitong makapangyarihang Propeta, ang isa sa pinakadakilang sugo ng Kataas-taasan. At kahit na sa anumang ilagay ko sa inyo ay makapagsasabi ako ng maraming bagay na maaaring pangkaraniwan na lamang sa marami, gayunpaman, ako na rin sa aking sarili ang nakadarama, kailanman at aking babasahin iyong muli, isang bagong daan ng paghanga, isang bagong kaisipan ng mataas na paggalang sa ganoong makapangyarihang guro ng Arabia. - Annie Besant, The Life and Teachings of Muhammad, Madras 1932, p. 4. Ang kanyang kahandaan na mapailalim sa mga pag-uusig dahilan sa kanyang mga pananampalataya, ang mataas na moral na pag-uugali ng mga tao na nananalig sa kanya at tumatanaw sa kanya bilang isang pinuno, at ang kadakilaan ng kanyang mga naisagawa - ang lahat ng ito ay nagbibigay paliwanag sa kanyang pundamental na integridad. Ang mag-akala na si Muhammad ay isang nagpapanggap ay lalong nagbibigay lamang ng mga suliranin kaysa ang makahanap ng kalutasan doon. Higit pa sa roon, walang sino mang larawan ng kasaysayan na tulad ni Muhammad ang may pinakamatipid na pagpapahalagang iginawad ng Kanluran. W. Montgomery, Mohammad at Mecca, Oxford, 1953, p. 52. Si Muhammad, ang pinagkaloobang tao na nagtatag ng Islam ay ipinanganak noong taong 570 A.D. mula sa isang pamayanang Arabe na sumasamba sa mga idolo at diyus-diyosan. Siya’y lagi nang may natatanging malasakit sa mga mahihirap at nangangailangan, sa mga balo at sa mga ulila, sa mga alipin at mga naaapi. Sa gulang na dalawampu, siya ay isa nang matagumpay na mangangalakal, at di nagtagal ay naging tagapamahala siya ng mga biyahero ng kamelyo na pag-aari ng isang mayamang balo. Nang siya’y sumapit na sa gulang na dalawampu’t lima, ang kanyang pinaglilingkuran na nakamamalas sa kanyang katapatan at kabaitan ay nag-alok sa kanya na sila’y magsama. Bagama’t ang babae ay matanda sa kanya ng labinglimang taon ay pinakasalan niya at habang ang kanyang asawa ay nabubuhay siya ay namalaging isang butihing asawa. Tulad din ng lahat ng mga dakilang propeta na nanga-una sa kanya, si Muhammad ay nakikibaka sa kanyang pagiging kimi, dahilan na rin sa kanyang kabatiran ng kanyang kakapusan, upang makapaglingkod bilang tagapagpalaganap ng mga salita ng Diyos. Subali't ang anghel ay nag-utos sa kanya ng “Basahin”. Kagaya na nga ng aming nalalaman, si Muhammad ay di nakakabasa at nakakasulat, subali't siya’y nagpasimulang magpahayag ng mga pinatnubayang Salita na di maglalaon ay siyang magbibigay himagsikan sa malaking bahagi ng daigdig: “Iisa lamang ang Diyos.” Sa lahat ng bagay, si Muhammad ay ganap na praktikal. Nang mamatay ang kanyang pinakamamahal na anak na si Abraham, ay nagkaroon ng eklipse, at kumalat ang bali-balitang ang Diyos ay nagpaparating sa kanya ng Kanyang pakikiramay. Kagyat nga, si Muhammad ay nagbadya: “Ang eklipse ay isang pangyayari na gawa ng kalikasan. Isang kabaliwan na isangkot ang ganitong bagay sa kamatayan o pagsilang ng isang tao.” Sa kamatayan ni Muhammad, isang pagtatangka ang ninais upang i-angat siya sa pagkadiyos, subalit ang tao na siyang magiging kanang kapalit na tagapamahala ay pumutol sa mga pagkakamayaw nila sa pamamagitan ng isa sa mga pinakadakilang pangungusap ng kasaysayan: “Kung sino man sa inyo ang sumasamba kay Muhammad, siya ay patay. Ngunit kung si Allah ang inyong sinasamba, Siya ay magpasawalang hanggang nabubuhay.” - James A. Michener, “Islam: The Misunderstood Religion, in the Reader’s Digest (American Edition) for May, 1995, pp. 68-70. Ang aking pagkapili kay Muhammad bilang pangunahin sa hanay ng mga pinakamakapangyarihang tao sa mundo ay maaaring makagitla sa maraming mambabasa at maaaring mausisa ng iba, subali't siya lamang ang tanging tao sa kasaysayan na may pinakamatayog na tagumpay sa parehong pangrelihiyon at di pangrelihiyong kaantasan. Michael H. Hart, The 100: A Ranking of the Most Influential Persons in History, New York: Hart Publishing Company, Inc., 1978, p. 33.

Tunay na napakahalaga sa bawat tao na mapag-alaman ang hinggil sa paraiso. Sapagkat ito ay ang lugar na minimiting makamtam ng bawat nilikha pagkatapos ng maka-mundong buhay na ito. Ang Paraiso ay walang pag-aalinlangang totoo at ito ay pinatunayan ng pahayag ng Tagapaglika. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: “At bagtasin ang landas (na patungo sa) kapatawaran mula sa inyong Panginoon, at sa Paraiso sa kasing lawak ng kalangitan at ng daigdig, inihanda para sa mga Al-Muttaqeen (maka-Diyos, banal).” [Qur’an, 3:133] Sa pagpapahayag ng Allah (swt) sa talatang ito na ang Paraiso ay nakahanda na. Ganoon din na sinabi ng Sugo ng Allah (sas): “Aking nakita ang Parasiso at inabot ng mga kamay ko ang isang kumpol (ng mga prutas dito). At kung ito’y akin lamang kinuha, nangagsisikain sana kayo mula rito nang hanggang nananatili ang sanlibutan. Akin ding nakita ang Impiyernong Apoy, at hindi pa ako nakakita ng ganoong nakapangingilabot na tanawin.” [Iniulat ni Al-Bukhari at Muslim] Pinatunayan ng Hadith na ito na totoong may Paraiso at nakita ito ng Propeta (sas) noong siya ay nabubuhay pa. Ang Paraiso ay matatagpuan sa kataas-taasan ng mga kalangitan at ang kesami nito ay ang Trono. May walong malalaking pintuan ang Paraiso at ganoon din ang mga bantay sa mga pintuang ito. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: At yaong mga tumupad sa kanilang tungkulin sa Panginoon ay aakayin sa Paraiso nang pangkat-pangkat. Kapag ito’y kanilang narating, ang mga pintuan nito ay bubuksan at ang mga bantay nito ay magsasabi: Salamu ‘Alaikum! (Sumaiyo ang kapayapaan) Naging mabuti sa (sa iyong gawa) kung kaya’t pumasok ka upang mamalagi na rito. [Qur’an, 39:73] Ang mga malalaking pintuang mga ito papasok ang mga Muslim (tungo) sa Paraiso. Sinabi ng Propeta (sas): “Kapag ang sinuman sa inyo ay nagsasagawa ng paghuhugas (Wudu) nang maingat at pagkatapos ay nagpapatunay na: Ash-hadu anla illaha illalahu Wahdahu la Sharika lahu, wa ash-hadu anna Muhammadan abduhu wa Rasulu, ang walong pintuan ng Paraiso ay ibubukas para sa kanya. Maari siyang pumasok sa alinman sa mga pintuang ito na kanyang naisin.” [Iniulat ni Muslim] Ang mga pintuang ito ay may mga pangalan ayon sa pagkakapangalan ng Propeta (sas) sa kanila sa Hadith na ito: “Siya na gumugugol (sa alay) ng isang pares sa landas (na kalugod-lugod) ng Allah (isang pares ng kabayo, baka o kamelyo) ay tatawagin sa mga pintuan ng Paraiso: ‘O alipin ng Allah! Ang pintuang ito ay higit na mainam para sa iyo.’” Isang matatag (matapat) sa Salat ay tatawagin sa pintuan ng Salat. At sinuman ang marubdob sa pakikipaglaban sa kapakanan ng Allah ay tatawagin sa Pintuan ng Jihad, at siya na palagiang nag-aayuno ay tatawagin sa pintuan ng Ar-Rayan. Siya na mapagbigay sa kawang-gawa ay tatawagin sa pintuan ng kawang-gawa.” [Napagkasunduan] Binanggit ng Allah (swt) sa Qur’an ang mga kagalakan sa Paraiso. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: At bagtasin ang landas (na patungo sa) kapatawaran mula sa inyong Panginoon at sa Paraiso na kasing-lawak ng kalangitan at ng daigdig, inihanda para sa mga Al-Muttaqeen (mga Maka-Diyos at banal). [Qur’an, 3:133] Mayroong mga Halamanan (Paraiso) na nasa kanilang Panginoon, kung saan sa ilalim nito ang mga ilog na umaagos. Doon (ang kanilang) walang hanggang (tahanan) at pinadalisay na mga kaibigan at mga asawa. [Qur’an, 3:15] Sa napakataas na Paraiso – ang mga prutas dito na kumpul-kumpol ay magiging mabababa at naaabot ng kamay. [Qu’an, 69:22-23] Ang pagsasalarawan sa Paraiso na ipinangako sa mga Mutaqeen (maka-Diyos, banal) sa ilalim nito ang mga ilog ay umaagos, ang kasaganaan nito ay walang hanggan at gayon din ang lilim nito. Ito ang hantungan ng mga Muttaqeen, at ang hantungan ng mga di-naniniwala ay Apoy. [Qur’an, 13:35] Sa napakataas na Paraiso kung saan sila ay hindi makaririnig ng mga masasakit na salita maging ng kasinunglingan, doo’y mayroong batis na umaagos, doo’y mayroong mga higaang iniangat nang mataas at mga basong itinabi nang abot-kamay, at mga almuhadon na iniayos nang hanay-hanay. [Qur’an, 88:10-15] Sino, dahil sa Kanyang Pagpapala, ang nagpahantong sa atin sa isang tahanang magtatagal nang walang-hanggan kung saan tayo ay hindi na magpapakahirap at hindi mapapagod. [Qur’an, 35:35] At yaong mga nasa Kanang Kamay – papaano yaong mga nasa Kanang Kamay? Sila ay maparoroon sa mga walang tinik na punong kahoy (lote), sa mga talh (saging) na ang mga prutas ay nakasalansan nang patung-patung, sa lilim na pinalawak, ng tubig na walang katapusang umaagos at sagana sa mag prutas. [Qur’an, 56:27-32] Ang pagsasalarawan sa Paraiso na ipinangako sa mga Muttaqeen ay kagaya ng dito ay may may mga tubig na ang lasa at amoy ay hindi nababago; mga ilog ng gatas na ang lasa kailanma’y hindi nagbabago; mga ilog ng alak na malinamnam sa kanila na iinom; at mga ilog na pinalinaw na pulot-pukyutan. Naroron para sa kanila ang bawat uri ng prutas. [Qur’an, 47:15] Inilarawan ng Propeta (sas) ang Paraiso sa mga sumusunod na Hadith: “Ang Allah, ang Kataas-taasan, ay nagsabi: ‘Aking inihanda para sa Aking matuwid na mga alipin ang hindi pa nakikita ng kahit na anong mata, ang hindi pa narinig ng kahit na anong tainga, at naisip na kahit na anong utak ng tao.” [Napagkasunduan] Mula sa mga nabanggit na talata at Hadith, napag-alaman natin kung gaano kalaki ang gantimpala na inihanda ng Allah (swt) sa Paraiso para sa Kanyang mga alipin na nagsusumikap (sa gawa) para dito. Ang mga tao sa Paraiso ay ang mga taong nagsagawa ng mga ipinag-utos ng Allah (swt) at ng Kanyang Sugo at umiwas sa mga ipinagbawal sa kanila. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: At sinuman ang sumunod sa Allah at sa Sugo, sa gayo’y mapapasali sila sa kanila na pinagkalooban ng Allah ng Kanyang pagpapala – ng mga propeta, mga Saiddiqeen (yaong mga tagasunod ng mga propeta na nangauna sa paniniwala sa kanila, kagayan ni Abu Bakr As-Siddiq), ang mga mapagpakasakit, at mga matutuwid. [Qur’an, 4:69] Gayundin ang Propeta (sas) ay nagsabi: “Ang lahat ng aking mga tagasunod ay papasok sa Paraiso maliban sa kanila na tumatanggi.” Sila (ang mga tao) ay nagtanong, ‘O Sugo ng Allah, sino ang tatanggi nito?’ Siya ay nagsabi, ‘Sinuman ang sumunod sa akin ay papasok sa paraiso, at sinuman ang sumuway sa akin ay siyang tatanggi (na pasukin ito).” [Iniulat ni Al-Bukhari) May paglalarawan sa tao ng Paraiso katulad ng paglalarawan ng Allah (swt) sa mga ito sa mga sumusunod na mga talata: Tunay na matagumpay ang mga naniniwala. Sila na nag-aalay na kanilang Salat nang buong kataimtiman at lubos na pagpapaubaya; sila na lumayo (umiwas) sa Al-Laghw (marumi, kasinungalingan, masama, lapastangang pananalita, at lahat ng ipinagbabawal ng Allah; at sila na nagbabayad ng Zakat. At sila na nagbabantay ng kanilang kalinisan (sa maseselang bahagi mula sa mga labag sa batas na gawing seksuwal) maliban sa kanilang mga asawa o dili kaya’y (mga bihag at alipin) na nahawakan ng kanilang kanang kamay, para sa kanila ay kaligtasan sa sisi. Subalit sinuman ang maghangad nang lampas dito, sa gayo’y sila ang mga nagkasala. Sila na matapat sa kanilang Amanat (lahat ng tungkulin na itinakda na Allah, katapangan, atbp) at sa kanilang mga pangako (kasunduan); at sila na mahigpit nagbantay sa kanilang Salawat (limang itinakdang Salat); tunay na ang mga ito ang mga tagapagmana na magmamana sa Paraiso. At silay mamalagi roon magpakailanman. [Qur’an, 23:1-11] Ang propeta (sas) ay nagsabi: Pitumpong libong tao mula sa aking tagasunod ay papasok sa Paraiso nang walang pananagutan. Sila yaong mga hindi nagsagawa ng Ar-Rugya (panggagamot sa pamamagitan ng Qur’an} at hindi nakakakita ng mga masasamang pangitain sa mga bagay-bagay. Bagkus ay ibinigay ang kanilang pagtitiwala sa kanilang Panginoon (Allah).” [Iniulat ni Al Bukhari] Ang paraiso ay may mga antas ayon sa nakamit ng bawa’t tao. At ang bawat papasok sa Paraiso ay may kanya-kanyang antas na nababatay sa kanyang mga mabubuting gawa sa buhay na ito. Ang may higit na maraming mabubuting gawa, higit na mataas ang magiging antas niya sa Paraiso. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: At silang naniniwala (sa kaisahan ng Allah) at gumawawa ng matuwid at mabubuting gawa, sa kanila ay katiyakang aming ibibigay ang napakataas na mga tahanan sa Paraiso na sa ilalim nito ay umaagos ang mga ilog, upang mamuhay doon magpakailanman. Napakainam ang gantimpala ng mga nagsusumikap. [Qur’an, 29:58] Gayundin ang propeta (sas) ay nagsabi: “Ang Paraiso ay may isang daang antas na inilaan ng Allah para sa mga Mujahedeen na nakipaglaban sa Kanyang kapakanan. At ang agwat (layo) sa pagitan ng (bawat) dalawang antas ay kagaya ng layo ng langit ang ng lupa. Kung kaya’t kapag humingi kayo sa Allah (para makapasok sa Paraiso) hingiin ang Al-Firdaus na siyang gitna at pinakamataas na antas ng Paraiso.” [Iniulat ni Al-Bukhari] Ang Paraiso ay walang malamig at mainit na panahon, datapwat katamtaman sa lahat ng oras. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: Hindi sila makakikita doon ng malabis na init ng araw maging ng malabis na lamig. [Qur’an, 76:13] Ang mga puno, ilog, batis at mga tahanan sa Paraiso May mga malalaking puno sa Paraiso. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: Sila ay maparoroon sa walang tinik na punong kahoy (lote). [Qur’an, 56:28] At ang lilim doon ay malapit (mababa) sa kanila, at ang kumpol ng mga prutas ay nakalawit nang mababa na abot-kamay nila. [Qur’an, 76:14] Ang mga punong kahoy na ito ay malapit sa kanila, nagsisilbing lilim para sa kanila at ang kanilang mga prutas ay napakababa kaya’t ito’y maaabot na nila kahit na sila ay nakahiga. Sinabi ng Propeta Muhammad (sas): Mayroong punong kahoy sa Paraiso na napakalaki na kapag ang sakay ng isang matuling kabayo ay aabutin ang layo nito mula sa isang dulo hanggang sa kabila, sa isang daang taon ay hindi niya ito makakayang abutin. [Napagkasunduan] Mayroon ding mga ilog sa Paraiso. Ang mga ilog sa Paraiso ay napakalawak. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: Ang pagsasalarawan ng Paraiso sa ipinangako sa mga Al-Muttaqeen (maka-Diyos) ay kagaya ng, dito ay mayroong mga ilog ng tubig na ang lasa at amoy ay hindi nababago; mga ilog ng gatas na ang lasa kailanmay hindi nagbabago; mga ilog ng alak na malinamnam sa kanila na iinom; at mga ilog na pinalinaw na pulot-pukyutan. [Qur’an, 47:15] Sinabi ng Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi na noong siya ay iniakyat sa kalangitan: “Ako’y napadoon sa isang ilog (sa Paraiso) na ang pampang ay gaya sa kulandong (tolda) ng mga butas na perlas. Aking tinanong si Gabriel. ‘Ano ang ilog na ito?’ Siya ay sumago, ‘Ito ang Kauthar’” [Iniulat ni Bukhari] Mayroon ding mga batis sa Paraiso. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: Katotohanan! Ang mga Muttaqeen (maka-Diyos) ay maparoroon sa kalangitan ng mga Halamanan at mga batis (Paraiso). [Qur’an, 15:45] Ang batis kung saan ang mga alipin ng Allah ay iinom, na magpapabulwak dito nang masagana. [Qur’an, 76:6] Ang batis doon ay tinawag na Salsabil. [Qur’an, 76:18] Inilarawan ng Allah (swt) ang mga tahanan ng mga tao sa Paraiso sa mga sumusunod na talata sa Qur’an: …at mga magagandang mansyon sa Halamanan ng Eden (Paraiso). [Qur’an, 9:72] Subalit silang takot sa Allah at tumupad sa kanilan tungkulin sa kanilang Panginoon (Allah); ang ipinagawang para sa kanila ay mga matataas na silid nang patung-patung sa isa’t-isa na sa ilalim ang mga ilog ay umaagos. (Ito) ang Pangako ng Allah, at hindi kinaliligtaan ng Allah ang (Kanyang) Pangako. [Qur’an, 39:20] Katutuhanan, ang mga Muttaqeen (maka-Diyos) ay maparoroon sa pook na Kaligtasan (Paraiso). [Qur’an, 44:51] Sinabi ng Propeta (sas): “Sa Paraiso, ang naniniwala ay magkakaroon ng kulandong (tolda) na gawa sa bugtong na binutas na perlar na ang haba ng animnapung milya sa langit. Mapasasakanya, siyang naniniwala, ang kanyang mga asawa at dadalawin niya ang mga ito at hindi nila makikita ang isa’t-isa.” [Napagkasunduan] “Ang mga nananahan sa Paraiso ay titingala sa mga naroroon sa higit na matataas na mga tahanan sa ibabaw nila kagaya ng kapag tumitingin ka sa isang nagniningning na tala na nananatili sa silangan o kanlurang dako ng abot-tanaw. Kagaya noon ang agwat sa kagalingang mayroon ang ilan sa kanila kaysa sa iba pa. Ang sugo ng Allah ay tinanong, ‘Yaon ba ang magiging tahanan ng mga propeta na wala nang ibang makaaabot?’ Siya ay sumago, ‘Oo, ngunit sa pamamagitan Niya na may tangan ng aking kaluluwa! Ang mga taong naniniwala sa Allah at kumilala sa pagkamatapat ng mga Sugo ay makaaabot dito.” [Napagkasunduan] Ang mga kasuotan, pagkain at inumin ng mga tao sa Paraiso Ang suot ng mga tao sa paraiso ay sutla (seda), ginto, pilak at perlas. Sinabi ng Allah (swt): Ang kanilang magiging kasuotan ay gawa sa pinong luntiang sutla (seda) at gintong burda. Sila ay gagayakan ng pulseras na pilak, at ang kanilang Panginoon ay magbibigay sa kanila na dalisay na inumin. [Qur’an, 76:21] Katotohanan, silang naniniwala (sa Kaisahan ng Allah) at gumagawa ng mga matuwid na gawa ay tatanggapin ng Allah sa mga Halamanan na sa ilalim ang mga ilog ay umaagos (sa Paraiso), kung saan sila ay gagayakan ng pulseras na ginto at perlas, at ang kanilang kasuotan doon ay gawa sa sutla (seda). [Qur’an, 22:23] Ang mga tao sa paraiso ay kakain ng lahat ng uri ng prutas at karni na nanaisin nila. Sinabi ng Allah (swt) sa Qur’an: (Sila maparoroon) sa trono na hinabi sa ginto at mga mamahaling bato, nakasandal doon nang harapan. Sila ay pagsisilbihan ng mga batang imortal ng mga tasa, pitsel at baso sa umaagos na alak na mula kung saa’y hindi sila makararanas ng anumang sakit ng ulo maging ng pagkalasing, at mga prutas na maaari nilang pagpilian, at mga laman ng manok na kanilang nais. [Qur’an, 56:15-21] Mga bandeha at tasang ginto ay iaabot palibot sa kanila, doo’y magkakaroon ng lahat ng maaring naisin ng kalooban, at lahat ng kalulugdan ng mga mata, at kayo’y mamamalagi doon magpakailanman. [Qur’an, 43:71] Sinabi ng Propeta (sas): “Ang mga nakatira sa Paraiso ay kakain at iinom doon, ngunit sila ay hindi na kailangang dudumi at magsinga ng kanilang ilong maging umihi. Ang kanilang pagkain ay matutunaw na makakagawa ng buga na mangangalat na amoy na kagaya ng sa pabango. Sila ay bibigyang-sigla sa pagluwalhati sa Allah at ipahahayag ang Kanyang Kadakilaan sa kasing-gaan ng paghinga.” [Iniulat in Muslim] Ang mga maunang papasok sa Paraiso Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: “Kami ang panghuli sa Muling Pagkabuhay, at kami ang mauunang papasok ng Paraiso.” [Iniulat ni Muslim] Ang ibig sabihin ay tayo ang huling “Ummah” (pamayanan) na dumating, at tayo ang mauuna sa lahat ng mga “Ummah” na papasok sa Paraiso. At ang unang taong papasok ng Paraiso ang Propeta Muhammad (sas). Ang pinakamahusay na biyaya na makakamit ng mga tao ng Paraiso ay ang makita ang Allah (swt). Ang Sugo ng Allah (sas) ay nagsabi: “Kapag ang mga nakatira sa Paraiso ay papasok ng Paraiso, ang Allah, ang Maluwalhati at Kataas-taasan ay magsasabi sa kanila: ‘Nais ba ninyong bigyan ko pa kayo nang higit na marami pa?’ Sila ay sasagot: ‘Hindi ba’t pinaliwanag ninyo ang aming mga mukha? Hindi ba’t dinala Ninyo kami sa Impiyernong Apoy?’ At tatanggalin ng Allah ang tabing. Ang mga nakatira sa Paraiso ay madaramang sila ay hindi na magagantimpalaan nang higit pa kaysa sa pagkakita sa Allah.” [Iniulat ni Muslim]

Ito ay isang paraan na pinaghihiwalay ni Shaytaan ang mga Muslim. Sa mga taong sumusunod sa mga yapak ni Shaytaan ay maaaring hamakin ang isang kapatid na Muslim nang walang sapat na makatarungang dahilan maliban sa hidwaan hinggil sa pananalapi o ilang di-pagkakaunawaan......................

Ang pagiging maingat sa mga kilos ng mga bahagi ng katawan. Marapat na pangalagaan ang dila sa pagsisinungaling, paninirang-puri at panlilibak. Marapat na gawing abala ang sarili sa pag-alaala at pagbanggit sa Pangalan ng Allah at pagbigkas ng Qur’an....

Ang relihiyong Islam ay hindi ipinangalan sa batay sa pangalan ng tao na kagaya ng Kristiyanismo na hinango sa pangalan ni Hesus Kristo AS; Budismo sa pangalan ni Buddha; Konpusianismo sa pangalan ni Confucius at Marsismo sa pangalan ni Karl Marx. Ni hindi ito hinango sa pangalan ng tribo na kagaya ng Judaismo na hinango sa tribo ng Judea; at Hinduismo sa tribo ng Hindus....

Ito ay isang pahiwatig na dapat isipin ng tao na siya ay pansamantala lamang sa ibabaw ng mundo at sadyang maikli ang kanyang pananatili rito. Kaya kung siya ay nagsusumikap sa pansamantalang buhay, higit niyang pagsikapan ang kabilang buhay sapagka’t naroon ang huling hantungan at doon siya mamumuhay nang walang hanggan.......

Mahalagang isaalang-alang natin ang mga paksang dapat talakayin upang ganap nating maabot ang layunin ng aklat na ito. Bagaman maraming katanungan ang dapat bigyan ng sapat na kasagutan sa larangan ng relihiyon, pumili tayo ng ilang pundamental na paksang makapagbibigay katatagan upang higit nating maunawaan ang talakayang ito.......

Ang Pananampalataya (Islam) ay para sa Allah lamang, kaya’t nararapat na ang pagyakap (sa Islam) ay alang-alang sa Kanya, at hindi sa anumang pansariling kapakanan o layunin....

Iba-iba ang pamamaraan ng Allah sa paglikha. At lahat ng ito ay madali lamang para sa kanya. Siya ang Pinaka-Makapangyarihan. Tulad ng sabi sa Banal na Qur’an: “Kapag may itinakda Siyang bagay; sasabihin lamang Niya: “Kun!” (“Mangyari!”) at ito nga ay mangyayari.”...

Ang hindi pagsagawa ng Salah ay kafir (suway) – tayo ay nagpapasakop sa Allah laban sa kasamaan nito – Ang mga sumusunod ay katibayan na nagpapatunay dito: Qur’an, Hadith, sinabi ng mga Sahabah (kasamahan ng Propeta (SAW) at tamang kuru-kuru.......

At ayon din sa salita ni Hesus na hindi siya dumating dumating upang baguhin ang batas, bagkus upang ituloy at ipatupad ang batas na pagsamba sa Nag-iisang tagapaglikha.......

Ang Islam, ang relihiyon ng awa at pagmamahal, kailanman ay hindi magagawang pahintulutan ang terorismo. Sa Qur’an, sinabi ng Allah:{Hindi kayo pinagbawalan ng Allah na magpakita ng kabutihan at makitungo ng makatuwiran doon sa mga hindi nakibaka laban sa inyo ukol sa relihiyon at nagpalayas sa inyo sa inyong mga tahanan. Minamahal ng Allah ang makatuwiran sa pakikitungo (sa kanyang kapwa)} (Al-Qur’an, 60:8).........

Para sa isang babaing Muslim, si Maria ay larawan ng isang marangal na babae na dapat tularan sa gawa, kilos at kaayusan. Siya ay isang inspirasyon na hindi maaaring maglaho magpakailanman sapagka’t siya ay bahagi ng relihiyong Islam-ang pinagpalang relihiyon ng Dakilang Maykapal.

Ang pagsamba sa pananaw ng ibang tao at ng ibang relihiyon ay tumatalakay lamang sa pagsagawa ng mga pang-relihiyong rituwal katulad ng pagdarasal, pag-aayuno, kawanggawa at iba pa. Sa Islam, ang pagsamba ay may malawak na kahulugan. Ito ay binubuo ng lahat ng mga gawain at salita ng tao na may tanging layuning makapagbigay ng kasiyahan sa Dakilang Lumikha. Ang pagsamba sa Islam ay sakop ang lahat ng aspeto ng buhay ng tao....

Ang pagsisisi ay nararapat gawin nang dahil sa pagmamahal sa Allah, sa pagdakila sa Kanya, sa paghahangad sa Kanyang gantimpala at kapatawaran, at sa takot sa Kanyang kaparusahan....

Ang sangkatauhan ay tumanggap ng Banal na Patnubay sa pamamagitan lamang ng dalawang paraan: Una, ang salita ng Allah, Pangalawa, sa mga Propeta sa Kanyang sinugo upang maiparating ang Kanyang kautusan para sa mga tao. Ang dalawang bagay na ito ay lagi nang nananatili sa magkasama at ang pagsisikhay na mapag-alaman ang mga kagustuhan ng Allah sa pamamagitan ng pagtalikod sa isa man o sa dalawang yaon ay lagi ng magbibigay ng kalisyaan..........

Ayon sa Islam, ang Allah ay lumikha ng tao para sa banal na layunin ang manampalataya sa Kanya at mamuhay ng matuwid ng ayon sa Kanyang mga aral at patnubay..........

Sa pagkamit ng kaalamang ito ukol sa tunay na Diyos, ang tao ay nararapat na palagiang may pananalig sa Kanya, at nararapat na walang bagay ang maaaring maging daan upang talikdan ang katotohanang ito.......

Sa katunayan, sa Islam ang katulong na babae ay may mga karapatan, at may mga tungkulin na dapat niyang gampanan, at sa papel na ito tayo ay magbibigay diin ng pagpapaliwanag tungkol sa mga tungkulin na siyang dapat pangalagaan at gampanan ng katulong....

Este libro explica la forma de cumplir con este pilar del Islam. Explicando los requisitos, pilares, obligaciones y asuntos recomendados durante el cumplimiento de este importante rito.

En este libro, mencionaré los diferentes tipos de causas de aflicción y dificultades que ocurren a la Ummah (nación islámica) cómo evitarlas, y cómo tratarlas luego de que éstas ocurran. Recordar a Dios es un verdadero “Refugio” que resguardará al creyente, a su familia y a sus bienes.

Estas son algunas preguntas importantes sobre la doctrina Islámica a las cuales he respondido, mencionando las pruebas textuales del Qur’an y los Hadices verídicos y auténticos (verdaderas tradiciones y dichos del Profeta) para que el lector pueda satisfacerse con las respuestas correctas, ya que la doctrina del Tauhid (Monoteísmo, Unicidad) de Allah es el fundamento de la felicidad del hombre en este mundo y en la otra vida.

Un libro que contiene información Sunnah (actos recomendados). Se divide en dos secciones principales. La primera parte se basa en la presentación de las buenas obras, con recompensas específicas, o con recompensas limitadas concedidas solo al que las lleva a cabo. Ejemplos de buenas obras son, entre otros, la realización de las oraciónes Sunnah o de la Umrah (Peregrinación Menor). La segunda parte está dedicada a hechos que no han especificado una recompensa, como actos de cuyos premios y otros beneficios se benefician tambien otros, como la familia, los vecinos y toda la comunidad musulmana. Estas recompensas se obtienen tanto para la vida de aqui como para el Día del Juicio. Dar limosna (Sadaqa) o usar provechosamente los conocimientos son algunos de los ejemplos de este tipo de actos.

En el Sagrado Corán se menciona cuando Jesús albrició a sus discípulos sobre la venida del Profeta Muhámmad: “Y cuando Jesús, hijo de María, dijo: ‘¡Oh, hijos de Israel! Yo soy el Mensajero de Dios, enviado a vosotros para corroborar la Torá y anunciar a un Mensajero que vendrá después de mí llamado Ahmad [Éste era uno de los nombres del Profeta Muhámmad]’.” (61:6)

Amistad entre chico y chica

Algunos consejos para el Ramadán de nuestro querido hermano NOUMAN ALI KHAN

Libro resumido que reúne todo lo que necesita el musulmán para su vida del Sagrado Corán su interpretación veredictos legales creencia y virtudes de las obras E libro se divide en dos secciones El primer tomo tiene los últimos tres libros del Sagrado Corán los Yuz 28 29 y 30 El segundo tomo incluye 62 preguntas sobre doctrina un diálogo sereno sobre monoteísmo veredictos legales y distintos temas diversos

Conferencia sobre al etiqueta de buen comportamiento que debe tener el musulmán cuando existe una diferencia de criterio o de análisis en la legislación islámica

Libro resumido que reúne todo lo que necesita el musulmán para su vida del Sagrado Corán su interpretación veredictos legales creencia y virtudes de las obras E libro se divide en dos secciones El primer tomo tiene los últimos tres libros del Sagrado Corán los Yuz 28 29 y 30 El segundo tomo incluye 62 preguntas sobre doctrina un diálogo sereno sobre monoteísmo veredictos legales y distintos temas diversos

Jutbah sobre la tentación que le produce al hombre la mujer

Reflexiones sobre un año lunar que termina

El Ayuno de ’Ashura

La tentación del materialismo

Las normas sobre pedir permiso y el respeto de la privacidad en el Islam

Serie de cinco capítulos sobre los principios ecológicos presentes en las enseñanzas del Corán y la Sunnah

Conferencia sobre la identidad del musulmán en occidente. Con especial énfasis en sus obligaciones y derechos civiles

Conferencia sobre la identidad del musulmán en occidente. Con especial énfasis en sus obligaciones y derechos civiles

La historia del compañero del Profeta, Amr bin Alyamuh

Escuchamos la palabra o etiqueta wahabi o wahabismo cada vez mas a menudo pero debemos saber quien la utiliza, hay dos grupos que la utilizan, uno los musulmanes que hacen un islam a su medida y caen en una desviación profunda y los otros son los incrédulos que para atacar al islam como se hizo históricamente abren nuevas vías de debate y de discrepancia. Los musulmanes seguimos la Sunnah y a nuestro amado Profeta, no seguimos nuestras pasiones. El Sheikh Muhammad Ibn Abdelwahab rahimahu Lah vino en una época donde se había proliferado el politeísmo, a si mismo él siguió la doctrina de nuestro amado Profeta aferrándose a la Sunnah y previnió de las innovaciones en la religión, por eso mismo todos los que se sienten aludidos en esas innovaciones no tardan en atacarle pero no saben que hacen mas mal de lo que están en él. También que digan que el imperio Británico impulso la dahwa del Sheikh Muhammad Ibn Abdelwahab es engañar a la gente. Podemos leer en la prensa escrita y el los medios de comunicación la cantidad de inventadas que se hablan sobre el islam pero entiendes rápido que no tienen ni idea de lo que están hablando, Hispantv shiá, www.elpais.com www.abc.es www.elespiadigital.com www.elperiodico.com son periódicos de credibilidad cero entre otros.

Hadiz La salud y el tiempo de tu vida en que lo inviertes Dijo el Mensajero de Allah –que la paz y la misericordia de Allah sean con él-: «Dos bendiciones son desperdiciadas por la mayoría de los hombres; la salud y el tiempo libre» Compilado por Bujâri (6412). Dijo ‘Umar bin Al-Jatab –radialâhu’anhu- «Realmente detesto ver a alguno de vosotros sabahlalah, sin trabajar para algo de esta vida, y sin obrar para la próxima». El hombre dotado de juicio es aquel que sabe lo valioso de su tiempo, la importancia de sus momentos, e invierte su tiempo en conocimiento valioso que memoriza, o una obra buena que se le tome en cuenta.

Consejos para estos diez últimos días de Ramadan, aprovecha tu tiempo y organizarlo, haz el bien, acércate a Allah Glorificado Sea. Haz súplicas, haz dikr, obras voluntarias, lee el Corán. Traducido al español videos islam.

Confiar en Allah Dios Tawakkul sorprendente historia niño con Ibn Sirín

No debes invocar a otro excepto a Allah. El Profeta (que la paz y las bendiciones de Allah sean con él) dijo: “Si pides, entonces pide a Allah, y si buscas ayuda, entonces busca ayuda en Allah”. Narrado por at-Tirmidhi, 2516; clasificado como auténtico por al-Albani en Sahih al-Yami’.

Cuando vino el Islam, elevó a las mujeres y les dio igualdad. El Islam elevó el estatus de la mujer y le concedió sus justos derechos hace más de 1400 años.

This article contains 30 points about Islam in a simple way. It talks about various aspects of Islam: meaning of Islam, pillars and principles of Islam, completeness of Islam, spread of Islam, attributes of Allah, Prophets and Books of Allah, misconceptions about Islam and the prestige of woman in Islam.

This book gives a simple picture about Islam through many aspects Islamic Doctrines, acts of worships and dealings between people.

La creencia en el Día del Juicio Final es uno de puntos más importantes de la doctrina islámica. Esta conferencia trata sobre los detalles de lo que ocurrirá en ese día del que ningún ser humano puede escapar.

Para ser musulmán, es decir, para someterse a Dios, es necesario creer en la unicidad absoluta de Dios. El es el único Creador, Sabio y todopoderoso, esta creencia llamada «Tawhid Al-Rububiyah» es insuficiente. A la expresión «Tawhid Al-Rububiyah», habría que añadir ésta que dice «Tawhid al uluhiya», es decir, que sólo Dios merece que le rindamos culto, y en consecuencia hay que abstenerse de venerar cualquier otra cosa y cualquier otro ser. 

Dios habla a la humanidad en su conjunto y les pide ser conscientes de Él, ser consciente de Su presencia. Dios le recuerda a las personas de una realidad olvidada: sus orígenes. Todos los seres humanos tienen Un Dios, su Creador, un padre, Adán, y una madre, Eva. La lucha de la modernidad podría comenzar a sanar si los seres humanos recuerdan sus orígenes.

As-Salat -la oración- es el segundo pilar del Islam luego del testimonio de que no hay divinidad exceptoAllah -Dios- y que Muhammad es mensajero de Dios.Allah -alabado y enaltecido sea- prescribió cinco oraciones obligatorias diarias y quien las lleve a cabocorrectamente, purificándose con las abluciones, y las rece en sus tiempos predeterminados con susmovimientos y sus prosternaciones y con absoluta tranquilidad, humildad y sumisión, Allah le haprometido el perdón.Estas oraciones son Salat Al-Fayr -la oración del alba- Salat Adh-Dhuhur -la oración del mediodía- SalatAl-’Asr -la oración de la tarde- Salat Al-Magrib -la oración del ocaso- y Salat Al-’Isha -la oración de lanoche-* La Ablución del Profeta* Las cinco oraciones:1- Salat Al-Fayr - la oración del alba2 - Salat Adh-Dhuhur - la oración del mediodía3- Salat Al-’Asr - la oración de la tarde4- Salat Al-Magrib - la oración del ocaso5- Salat Al-’Isha - la oración de la noche

El mes de Ramadán es el noveno mes lunar con el cual se rige el calendario islámico, siendo el mejor de los meses del año; por ello Allah lo ha hecho especial otorgándole muchas virtudes a diferencia de los otros meses.

 Sermón sobre la necesidad del musulmán de reflexionar sobre la proximidad de la muerte, y las situaciones especiales que sucederán el Día del Juicio Final, para obrar correctamente y alejarse de los pecados.

Quran is the holy book of the Muslims that is considered to be the word of God. The religion or faith called Islam is totally based upon this holy book. Many people remain confused between the Quran and Hadith, the sayings and rituals that have clouded the understanding of the text contained in Quran. 

本文通过介绍《古兰经》的伟大，来证实带来《古兰经》的穆罕默德他是真主的使者，因为这本充满奇迹的经典不可能出自一个文盲之手。

此文通过讲述默罕默德为圣前后的一些道德品行与特征，来证实默罕默德是真主的使者。

此文章旨在说明莱麦丹月为什么是古兰经月，其主要原因是在这个月下降了古兰经。

如何医治对自己所干功修沾沾自喜的这种人的心理疾病

根除沽名钓誉所要运用的理论依据-2

讲述：“伊赫俩苏”带来的巨大作用

讲述：“伊赫俩苏”带来的巨大作用

讲述：“伊赫俩苏”带来的巨大作用

通过简短的视频介绍伊斯兰是什么？

视频讲述我们怎样可以获得幸福。

当一位东方学者试图找出古兰经的错误是，他发现了什么。

介绍阿拉法特日的种种贵重。

简单的介绍伊斯兰的常识。

介绍人们对后世的认识，与伊斯兰对它的解释。

讲述先知易卜拉欣对偶像崇拜的立场，与他对认主独一的宣传故事。

此文讲述：讨论了一些展现安拉独一性的事实，例如空气是如何展现安拉的独一性的等，得出结论万物都展现着安拉的独一性。

此文讲述：主麻的断法，清高的安拉说：“ 信道的人们啊！当聚礼日召人礼拜的时候，你们应当赶快去记念真主，放下买卖，那对于你们是更好的，如果你们知道。”主麻对哪些人是当然的，以及主麻日的尊贵。

此文讲述：每个穆斯林﹐表现信仰的最基本功修是礼拜﹐礼拜是认主独一和记念真主。使者说：“万事之首是伊斯兰，而其支柱是礼拜，其顶峰是吉哈德。”

此文讲述：伊斯兰的鲜明性、天然性、坚定性等一些优点

此书通过先知的生活为我们介绍我们仁慈的先知穆罕默德，犹如古兰经中所述：我派遣你，只为怜悯众世界。

用古兰经和圣训来反驳否认真主升上和高的属性的谬论。

当一位东方学者试图找出古兰经的错误的时侯，他发现了什么……

解释主宰的存在与信仰他，从宇宙、人类、古兰经与圣训中的科学例证以及古代历史中认识伊斯兰的真谛，及怎样成为穆斯林？

了解伊斯兰教

此书是竹勒菲宣教办公室荣誉推出的一本比较全面的伊斯兰知识丛书。本书着重讲述穆圣（愿主福安之）的生平。

성경은, 예수가 십자가에 못박혔다고 말합니다. 반면, 하나님의 마지막 성서 꾸란은 하나님의 사도 예수는 십자가에 못박히지 않았다고 말합니다. 무엇이 진실일까요? 아름다운 낭송과 함께, 꾸란이 예수에 대해 무어라 말하는지 직접 들어보도록 합시다.

아무리 하나님을 부정한들, 죽음이 코앞에 닥친 순간 그가 도움을 요청할 대상은 하나님 한분밖에 없습니다. 침몰하는 뱃 속에서 혹은 추락하는 비행기 안에 그대가 있다면 그대는 누구에게 도움을 요청하시겠습니까?

무슬림들이 정말 예수님을 미워해요? 

이슬람에서의 적그리스도(앗-닷잘)의 모습, 출현시기와 장소, 그가 퍼트리는 시험, 적그리스도와 예수와의 관계 등에 관해 이야기하고 있습니다.

이슬람에서의 가족의 중요성

이슬람에서의 결혼

从穆罕默德看伊斯兰教

La importancia y virtudes del Tawhid, y la explicación de sus principios y clases.

El musulmán tiene muchos derechos sobre sus hermanos musulmanes, como Saludarlo cuando lo encuentra, y contestarle el saludo con las palabras "Assalamu alaykum wa rahmattullaahi wa barakaatuh." 

Sermón sobre la finalización de Ramadán

이슬람 신앙 

이슬람의 생활 양식

이슬람의 실상 

이슬람법의 근본 

 Una de las cualidades únicas del Corán es Su detallada preservación, un hecho que lo diferencia de las otras religiones.

නබි (සල්) තුමාණන්ගේ ක්‍රියා මාර්ගය සහ අල්ලාහ්ගේ ආවරණයන්හි (වහී) ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් නිකුත් කළ බුද්ධිමත් උපදේශය, අසරණ සරණය සහ මෛත්‍රිය කෙරෙහි දෙන ලද දැනමුතුකම් යන සියල්ල පෙන්නුම් කළ ජීවිතය පිළිබඳ ප්‍රසන්නතම සංකල්පය, ඒවා සියල්ලට අමතර ව පුළුල් මානව හිතවාදය සහ කාන්තාවන් දේපොළ උරුම කර ගැනීම පිළිබඳව ලබා දුන් පුරෝගාමි ප්‍රකාශය යන සියල්ල වෙතට සිත් ඇදුනෙමි.

උපවාසයෙන් ලැබෙන ආධ්‍යාත්මික සහ කායික ප්‍රයෝජන

ශරීරය රෝගාතුරවනවාක් මෙන්ම සිත ද රෝගාතුර වෙයි. නිසි අයුරින් ඒ සඳහා ප්‍රතිකාර නොකළ විට එය විනාශ වී යන්නට විවිධ අවස්ථාවන් උදාවෙයි. නිරතුරුව රෝගී භාවයට පත්වන සිත් සුව කිරීම පිණිස ඉස්ලාම් පෙන්වා දෙන ක්‍රමවේදයක් වශයෙන් පස්වේල සලාතය, රමළාන් මාසයේ උපවාසය ඇතුළුව සියලු ඉස්ලාමීය වත්පිළිවෙත් පිහිටා ඇත. එම වගකීම් ක්‍රමවත් අයුරින් ඉටු කිරීම නිසි ප්‍රතිකාර සඳහා නියමිත වේලාවට බෙහෙත් බොනවාක් මෙනි.මෙය එම මාතෘකාව යටතේ ලියවුණු පොත් පිංචයකි.

ශරීරය රෝගාතුරවනවාක් මෙන්ම සිත ද රෝගාතුර වෙයි. නිසි අයුරින් ඒ සඳහා ප්‍රතිකාර නොකළ විට එය විනාශ වී යන්නට විවිධ අවස්ථාවන් උදාවෙයි. නිරතුරුව රෝගී භාවයට පත්වන සිත් සුව කිරීම පිණිස ඉස්ලාම් පෙන්වා දෙන ක්‍රමවේදයක් වශයෙන් පස්වේල සලාතය, රමළාන් මාසයේ උපවාසය ඇතුළුව සියලු ඉස්ලාමීය වත්පිළිවෙත් පිහිටා ඇත. එම වගකීම් ක්‍රමවත් අයුරින් ඉටු කිරීම නිසි ප්‍රතිකාර සඳහා නියමිත වේලාවට බෙහෙත් බොනවාක් මෙනි.මෙය එම මාතෘකාව යටතේ ලියවුණු පොත් පිංචයකි.