Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 2 ng 7): Isang Panawagan sa Kanyang mga Tao

Si Abraham at ang Kanyang Ama

Tulad ng mga nasa paligid niya, ang ama ni Abraham na si Azar (Terah o Terakh sa Bibliya), ay isang sumasamba sa idolo. Ang tradisyon ng Bibliya[2] kaya't ang unang panawagan ni Abraham ay nakadirekta sa kanya. Siya ay binigyan niya ng malinaw na lohika at pang-unawa, na naintindihan ng isang binatang tulad niya pati na rin ng marurunong.

Ang sagot ng kanyang ama ay pagtanggi, isang malinaw na sagot ng sinumang tao na hinamon ng isa pang mas bata kaysa sa kanila, isang hamon na ginawa laban sa mga taon ng tradisyon at pamantayan.

"Siya (ang ama ni Abraham) ay nangusap: “Ikaw baga ay nagtatakwil sa aking mga diyos, O Abraham? Kung ikaw ay hindi titigil (dito), katotohanang ikaw ay aking babatuhin. Kaya’t lumayo ka sa akin habang ikaw ay ligtas, bago pa kita ay maparusahan.’" (Quran 19:46)

Si Abraham at ang Kanyang mga Tao

Matapos ang walang tigil na pagtatangka sa pag-aanyaya sa kanyang ama na iwanan ang pagsamba sa mga maling idolo, bumaling si Abraham sa kanyang mga tao na naghahangad na mabigyan ng babala ang iba, na kinausap sila sa parehong simpleng lohika.

Sa pagpapalawak ng kanyang panawagan na ang tanging diyos na nararapat sambahin ay ang Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat, ay nagbigay siya ng isa pang halimbawa upang pag-isipan ng kanyang mga tao. Ang tradisyon ng Hudyo-Kristyano ay nagsasabi ng isang katulad na kuwento, ngunit inilalarawan ito sa konteksto na si Abraham mismo sa pagkakatanto sa Diyos sa pamamagitan ng pagsamba sa mga nilalang na ito[3], hindi yaong ginagamit niya ito bilang halimbawa para sa kanyang bayan. Sa Quran, wala sa mga Propeta ang sinasabing nagkaroon ng kaugnayan sa iba maliban sa Diyos, kahit na hindi pa sila napagsabihan ng wastong paraan bago pa sila maging propeta. Sinasabi ng Quran tungkol kay Abraham:

Ipinakita sa kanila ni Abraham ang halimbawa ng mga bituin, isang nilikha na tunay na hindi maintindihan ng mga tao dati, na nakikita bilang isang bagay na higit pa kaysa sa sangkatauhan, at maraming beses na mayroong iba't ibang mga kapangyarihan na naiugnay sa kanila. Ngunit sa pagkawala ng mga bituin (sa araw) nakita ni Abraham ang kanilang kawalan ng kakayahang lumitaw ayon sa nais nila, ngunit sa halip sa gabi lamang.

Pagkatapos ay nagbigay siya ng halimbawa ng isang bagay na mas malaki, isang nasa langit na nilikha na mas maganda, mas malaki, at maaari ring lumitaw sa araw din!

Pagkatapos bilang kanyang pinakahuling halimbawa, ibinigay niya ang isa pang halimbawa ng isang bagay na mas malaki, isa sa pinakamalakas na nilikha, na kung wala ito ay imposibleng mabuhay.

Pinatunayan sa kanila ni Abraham na ang Panginoon ng mga sanlibutan ay hindi matatagpuan sa mga nilikha na kinakatawan ng kanilang mga idolo, ngunit, sa halip, ang entidad na lumikha sa kanila at ang lahat ng kanilang nakikita at nadarama; na ang Panginoon ay hindi kinakailangang makita upang sambahin. Isa Siyang Diyos na kayang gawin ang lahat, hindi nakagapos sa mga limitasyon tulad ng mga nilikha na matatagpuan sa mundong ito. Ang kanyang mensahe ay simple:

Malinaw niyang tinanong ang kanilang pagsunod sa mga tradisyon lamang ng kanilang mga ninuno,

"Sinabi niya: 'Katotohanang ikaw at ang iyong mga ninuno ay nasa mali.’"

Ang landas ni Abraham ay mapupuno ng sakit, kahirapan, pagsubok, pagtutol, at pighati sa puso. Tinanggihan ng kanyang ama at mga tao ang kanyang mensahe. Ang kanyang panawagan ay napakinggan ng mga bingi; hindi na sila mapapakiusapan. Sa halip, hinamon siya at pinaglaruan,

"Sinabi nila: 'Dalhin mo sa amin ang katotohanan, o ikaw ba ay nag-papatawa?’"

Sa yugtong ito sa kanyang buhay, si Abraham, isang binata na may isang pag-asa na hinaharap, ay sumasalungat sa kanyang sariling pamilya at bansa upang maipahayag ang isang mensahe ng totoong monoteismo, paniniwala sa Isang Tunay na Diyos, at pagtanggi sa lahat ng iba pang maling diyos, sila man ay maging mga bituin at iba pang mga makalangit o makalupang nilikha, o paglalarawan ng mga diyos sa anyo ng mga idolo. Siya ay tinanggihan, pinalayas at pinarusahan para sa paniniwalang ito, ngunit nanindigan siya laban sa lahat ng kasamaan, handang harapin ang higit pa sa hinaharap.

[1] Gen r. xxxviii, Tanna debe Eliyahu. Ii. 25.

[2] Abraham. Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, Crawford Howell Toy. The Jewish Encyclopedia. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=360&letter=A#881)

[3] The Talmud: Selections, H. Polano. (http://www.sacred-texts.com/jud/pol/index.htm).